Wia Bouma,
Het landschap is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor veel kunstenaars. Wia Bouma heeft echter als geen ander de kwaliteit om het landschap uit te beelden in plaats van het na te schilderen. Het gaat niet meer om wat er te zien is, maar om de belevenis, om wat je er voelt. Ze is het dan ook roerend eens met Adriaan Roland Holst (1888-1967) als die schrijft: ‘ De stilte van de natuur heeft veel geluiden ’.
Bouma’s schilderijen groeien naar een landschappelijke suggestie van openheid, zachtheid, pijn, verdriet, mogelijkheden en kansen. Ook al zien wij in de natuur contrasten; alle dingen, hoezeer verschillend, stemmen daar toch overeen.
Haar werk laat zich kenmerken door het onderstaande gedicht van Lao Tse.

Heb je geduld te wachten
Tot de modder zakt
Het water helder wordt
Kun je in stilte verwijlen
Tot de handeling
Vanuit zichzelf ontstaat?

Catrinus Spinder,
De term homo ludens, de spelende mens is bij uitstek op Catrinus van toepassing. Altijd is hij bezig zijn ideeën vorm te geven en te zoeken naar nieuwe originele wegen en materialen. In deze expositie toont Spinder zijn nieuwste serie beelden, gemaakt van zeewier. Na een uitgebreid proces van uitproberen heeft hij een vorm gevonden om het zeewier zo te conserveren dat hij een lange levensduur van de beelden kan garanderen. Met deze zeewierbeelden of ‘Wadbeelden’ wil hij de kwetsbaarheid van de natuur in het algemeen en van de Wadden in het bijzonder benadrukken. Met de strijdbare uitstraling van de beelden wil Spinder laten zien dat we niet gedwee af moeten wachten, maar zelf ook onze verantwoordelijkheid in dezen kunnen nemen.