Uit de SPEECH uitgesproken op 06-05-2012 in Art Gallery O-68 door Dr. Ronald A.R.Kerkhoven, antropoloog en kunsthistoricus

Marjet den Bieman (1966-2002) signeerde haar schilderijen zij met “MAR”. Achtereenvolgens werkte zij in Amsterdam, Parijs, Londen en Antwerpen. Haar werk bevindt zich vooral in Europa en de Verenigde Staten.

Men is over het algemeen geneigd het werk van MAR te rangschikken onder het expressionisme, maar dan toch met een “maar”. Het “gebruikelijke” expressionisme is vooral intuïtief, onverzoenlijk, lijdend, getormenteerd en vervreemdend. Het kan een sterk maatschappij-kritische houding hebben. Het expressionisme van MAR is ook anders dan dat van de Cobrabeweging (1948-1951). Het expressionisme van MAR is een “zachter” expressionisme; het is speels en lichtvoetig. Het is ook teder en dat is een kwalificatie, die zich niet zondermeer laat rijmen met het begrip expressionisme. De inhoud op de schilderijen van MAR is overzichtelijk en direct toegankelijk en niet vervreemdend of gekweld. Het hoofdthema bij MAR is de vrouw in relatie tot zichzelf of tot andere vrouwen. Soms gaat haar werk over vrouwelijke onderwerpen als zwangerschap en moederschap. We kunnen het werk van MAR misschien beter typeren als een soort “poëtisch expressionisme”, vanwege de afwezigheid van zaken als heftige emoties en innerlijke verscheurdheid. In haar kleurgebruik is MAR echter even fel als de Fauvisten (denk aan Van Dongen en Matisse). Ook de egale contrasterende kleurvlakken uit het late werk van Corneille (die zij ook persoonlijk goed kende) zijn waarschijnlijk eveneens een bron van inspiratie geweest. Bij de sterke stilering in de vormen van hals, neus, wangen en ogen, kan MAR werken van Modigliani voor ogen hebben gehad. Het sterke accent op de ogen in het werk van MAR doet denken aan de vrouwengezichten van Kees van Dongen.
Het “poëtisch expressionisme” van MAR toont een beheersing, demping en ordening van gevoelens en emotie. Het resultaat hiervan is, dat, ondanks een contrastrijk kleurgebruik, er een beleving ontstaat van een onderliggende rust. Een rust die bovendien versterkt wordt door de afwezigheid van een opdringerige sociale en psychologische context. Het resultaat van dit alles is een “zachtere”, misschien moet ik zeggen, meer “vrouwelijke” benadering van het expressionisme. Dit uit zich in de versterking van het decoratieve, het elegante en het verfijnde. Het zijn allemaal elementen die we juist in de Franse moderne kunst veelvuldig tegenkomen. Daarom doet dit “poëtisch expressionisme” van MAR Frans georiënteerd aan. Het is niet de noordelijke onzekerheid en gekweldheid, maar meer het speelse en het lichtvoetige van het zuiden, dat in haar werk naar voren treedt.