Aanvankelijk maakt Rozemeijer monumentale werken van klei en nadien objecten en installaties van hout, metaal en cement. Daarnaast heeft zij altijd getekend en geschilderd en net als met haar beelden weet zij daarmee een bijzondere sfeer op te roepen. Mensen, dieren patronen of gebouwen, eigenlijk niets bijzonders. De visuele buitenwereld beïnvloedt haar binnenwereld en keert vermengd terug op het doek. De laatste jaren is Nicola Rozemeijer vooral geboeid door ruimten, gebouwen en spiegelingen. Herkenbare zaken maar geen exacte weergave van de werkelijkheid. Er is ruimte voor associatie en het toekennen van betekenis, ieder vanuit zijn eigen herinnering of ervaring.