Sylvia Thijssen
Ik begon het schilderij in het voorjaar van 2020 in mijn arena, door in een avontuurlijke dans lekker met mijn verf te spetteren en spatten. Dit was het schuim van de zee waaruit de godin Venus als aantrekkelijke jonge vrouw werd geboren. Eeuwig jong (zij wel) al is het verhaal oeroud. In de mythologie is zij de godin van liefde, seks, schoonheid en vruchtbaarheid.
Vanuit het grote gebaar werkte ik naar kleine details. Zo ontstonden in de bovenhoeken van het doek Jeroen Bosch-achtige mensjes en engeltjes die met het coronavirus aan het spelen zijn. Ik startte met de kleine man die coronascheetjes laat omdat mijn moeder zich alsmaar afvroeg; ‘wanneer ontdekken ze waar het virus vandaan komt, vast vanuit een onverwachte hoek?’
De coronacrisis geeft, naast de narigheid, ook kansen aan nieuwe ideeën. Spannende initiatieven worden geboren uit deze virus-tsunami. Voor mij als kunstenaar zorgden de maatregelen om covid-19 te beteugelen voor de rust waaruit deze serie schilderijen heeft kunnen ontstaan en geven de veranderingen die langzaamaan op gang komen hoop voor mens en planeet.
Dat deze tijd niet makkelijk is geeft het labyrint aan (geïnspireerd door de kathedraal van Chartres); we moeten nieuwe wegen zoeken.
En met een knipoog denk ik ook nog aan het bedrijf waar mijn vader een groot deel van zijn leven heeft gewerkt, en wat grote invloed op ons gezin had. Deze schone Venus heeft vast haar benen geschoren met de mesjes van Gillette.
Belettering: mare vivente.
Meet my family. Mijn gezin is het centrum van mijn wereld. Jaap, mijn geliefde, zorgt dat ik mijn kunst kan maken. De drie meiden (Picasso inspired) zijn bruisend en slepen ons naar en door velerlei avonturen. De schone zonen (heel klein in beeld) die aangehaakt hebben en moesten vechten voor hun plek, brengen de mannelijke inbreng rondom Jaap, die zich altijd omringd zag door mooie en interessante vrouwen, maar nu ook zijn mannelijke inzichten kan delen. Dit schilderij schaart zich in de serie ‘modern-myth schilderijen’ gemaakt tijdens de inhuizige, zonnige en geïsoleerde Corona-tijd. Het verbeeldt de godin Athene, gesymboliseerd door de steenuil op de schouder. Het is ook een zelfportret; ik kijk wat kritisch, met toegeknepen ogen, de wereld in, maar voel me omringd door mijn gezin en voel de wijsheid der jaren, zoals Athena ook wijsheid vertegenwoordigt. Er is een symbool in verwerkt dat een stukje van mijn denkwereld symboliseert. Mezelf in een soort van kosmos, deel van een oneindig groter geheel. Maar gedragen door mijn gezin.
Ik verlangde er naar een keer mijn verjaardag in het MoMa te vieren. Daar zag ik werk van de Amerikaanse kunstenaar Bruce Nauman. Op een poster had hij de tekst geschreven: 'The true artist is an amazing luminous fountain'. Daar stonden Venetiaanse fonteintjes bij, met een wasafdruk van zijn gezicht erboven. Ook was er een zelfportret waarop hij zich als een waterspuger had gefotografeerd. Duidelijk was de verwijzing naar het dadaïstische urinoir van Duchamp.
Een fontein of een bron zijn is een interessante gedachte, vooral als je kunstenaar bent. Ik moet zeggen dat ik zelf nooit zo op zoek ben naar inspiratie, omdat ik over het algemeen overstroom van ideeën die ik zou willen vormgeven. Ik denk dat ik vooral inspirerend wil zijn voor anderen, ze een stukje mee wil voeren in mijn flow zodat hun eigen gedachtenstroom een onverwachte kant op gaat.
Op de zijkant van het doek geschreven:
Natuurlijk was het een vrouw die een urinoir in het museum tentoongesteld kreeg, want dat object is de afvoerput van het eeuwig mannelijke gezeik.
Verder staan er kleurennamen in het doek geschreven en ‘blauwe anna’.
Een aantal jaren geleden heb ik ‘Leda en de Zwaan’ al schilderend bestudeerd. Daarbij was ik uitgegaan van een schilderij van Leonardo da Vinci.
Leda kon natuurlijk niet missen in mijn serie van verhalende schilderijen!
Ik begon met een houtskooltekening en schilderde met mijn favoriete Chinese penseel met zwarte verf.
Het is natuurlijk een maf verhaal. Leda was getrouwd met de Spartaanse koning Tyndareos, en toen werd de god Zeus verliefd op haar. Ze moest echter niks van hem weten waardoor Zeus zich veranderde in een zwaan en haar gewoon nam. Daarna vrijde ze, beschaamd, nog een keer met haar man.
Ze kreeg vervolgens vier kinderen, de tweeling Castor en Pollux (het sterrenbeeld Tweelingen) die uit een ei kwamen, en nog twee gewone kinderen (Helena en Klytaimnestra) van haar man.
Het thema van ‘Leda en de zwaan’ is in de schilderkunst vaak gebruikt voor interessante, sensuele schilderingen.
Al werkend in mijn atelier ontwikkelde zich de coronapandemie.
Daardoor nam mijn dochter Iris, die al 7,5 jaar in Dubai woonde, ontslag, om zich in Nederland bij haar vriend te vestigen. Zij is geboren onder het sterrenbeeld Tweelingen (Castor en Pollux); een nieuwsgierig luchtteken. Al vele jaren werkte ze als stewardess, een beroep dat haar de kans gaf de wereld te ontdekken en op speciale plekken te komen. Eerst bij de KLM, daarna bij Transavia en in Dubai bij de grote maatschappij Emirates. Gevoelsmatig werd de zwaan in het schilderij de zwaan van de KLM, en daarna werd Leda gekleed met het hoedje en sjaaltje van het mooie uniform van Emirates. Beetje ondeugend natuurlijk om een islamitische maatschappij met zo’n blote Leda te verbinden.
Verder dromend en schilderend kwamen er twee vliegtuigen in de lucht, een KLM en een Emirates toestel. En kwamen er meer eieren te liggen zoals een kindersurprice-ei. Zo werd het oude, mythologische verhaal steeds meer verbonden met mijn eigen verhaal.
Sylvia Thijssen schilderde in coronatijd een serie monumentale doeken waarin persoonlijke verhalen zich verweven met oude mythes zodat een levendige gelaagdheid in tijd, gebaar en inhoud ontstaat.
Deze verhalende serie schilderijen heeft tijdens de rust van de pandemie kunnen groeien en rijpen. In haar grote atelier, in de voormalige werkplaats van de mannelijke gedetineerden van de Koepelgevangenis van Breda, vormde zich een arena waarin 10 grote witte doeken haar uitdaagden.
Het ‘gevecht’ startte in een uitbarsting van gebaren waarin de materie van de verf zich een eigen weg mocht banen. Dit is de fase van vrijheid, van een dansen met verf en streken, het vormen van gedachten, het starten van een avontuur, waarin de eerste verhaallijn snel en bewegelijk wordt neergezet.
Daarna gaat de confrontatie langzamer, wordt er reflecterend gezocht naar de persoonlijkheid van elk doek op zich. Vanuit de liefde van Sylvia Thijssen voor het vertellen van verhalen ontstond verbinding met oude en bekende mythologieën. Leda die door een zwaan bezwangerd raakt, de onder- en bovenwereld van de boom Yggdrasil uit de Noorse mythologie, Venus die uit het schuim der zee oprijst.
In de volgende fase verweven de oude mythes zich met de persoonlijke verhalen. Het doek met de godin Athene toont haar gezin, met de schone zonen die de bevallige dochters veroveren. Coronavirussen spatten speels uit het zeeschuim van Venus. De aantrekkelijke crew van een vliegmaatschappij vermengt zich met de eierleggende Leda. In een meer abstract doek zwemmen visjes met mensenbenen tegen de stroom in. De kunstenaar wordt getoond als een eeuwige fontein. Medusa krijgt brokstukken van een persoonlijk gedicht mee. Belettering ondersteunt de verschillende verhaallijnen.
Uiteindelijk heeft elk doek een levendige gelaagdheid gekregen in gebaar, kleur, inhoud en tijd. Het eindresultaat van deze afgeronde periode toont Sylvia Thijssen in eerste instantie in haar indrukwekkende atelier.
Alle doeken hebben het formaat 150x100 cm en zijn geschilderd met zowel acrylverf (groot gebaar) als olieverf (details).
www.sylviathijssen.nl
www.facebook.com/sylvia.thijssen
https://www.saatchiart.com/thijssen-sylvia
mail: sylviathijssenart@gmail.com
Openingstijden
Galerie - Atelier Sylvia Thijssen is meestal op zondagmiddag open van 14 - 18 uur.
Nassausingel 26, Breda. Dit is het terrein van De Koepel, de voormalige gevangenis van Breda.
Zie www.sylviathijssen.nl voor informatie of kijk op mijn Facebook.
Contact
Sylvia Thijssen
Nassausingel 26
4811 DG Breda
Nederland
Tel: 0613490520
www.sylviathijssen.nl
1280 dagen geleden bijgewerkt
- Schilderkunst