Jean-Paul Opperman

In 2010 begon ik te fotograferen, in eerste instantie in mijn directe omgeving om nieuwe onderwerpen voor beeldende kunst te vinden. De onopvallende mij opvallende momenten tijdens mijn wandelingen door de omgeving spreken mij het meeste aan. Ik vind het hierbij belangrijk om de plaats en jaartal te noemen.

Zelf noem ik het altijd maar een dagboek voor de ogen – een beeldende reis waarin je als kijker mag meebeleven en stoppen en dwalen zoals het uitkomt. Het dagelijks leven om mij heen als een moderne poëtische plaats vol tegenstrijdigheden; in kleur, vorm, ritme en verhaal – vaak met een toch wat humoristische relativerende blik.