Joep Sterman over Inette

05-07-2025 t/m 04-07-2035

Inette van Wijck heeft mij gevraagd een openingswoord bij haar tentoonstelling te willen spreken.
Ik doe dat graag, gezien de goede herinnering aan de veelbelovende, talentvolle studente, die ik in de vroege 90er jaren op de Arnhemse Hogeschool der Kunsten mocht begeleiden.
In die tijd wist Inette de beeldende kant van haar werk verrassend te paren aan een verhalend, intellectueel uitgangspunt, waardoor zij bijzondere creaties van een zeer eigen zeggingskracht liet ontstaan. Zij combineerde het fundamentele van de materie met een afbeelding, een visueel incident, het toeval en het litteraire idee.
Deze werkwijze, die zij destijds associatief en min of meer onbewust en speels inzette, gebruikt zij eigenlijk nu nog steeds.
Vorm, tijd, materie en idee integreert zij tot spannende kunstwerken. Als vanzelfsprekend gaat dit bij haar samen met veel werkplezier en onderzoekingsdrift. De werkelijkheid, het toeval en de verbeelding zijn eeuwige bronnen en vormen inspirerende aanleidingen voor Inette’s beeldende ontdekkingsreizen.
Haar titels zijn heldere illustraties hiervan. Zoals: ‘een moment, gevangen op de trap’, ‘in bruikleen’, ‘gebroken schaduw’. Titels waarmee zij het samenvallen van herkenbare aspecten van universele begrippen als tijd, materie en geest, verbaal met ons communiceert.
Haar beelden zijn stollingen van enerzijds formele elementen als materiaal, vorm en kleur, positief-negatief contrasten en anderzijds betekenisvolle associatieve dragers, die ons relaties van natuur ( de groei ) en cultuur ( het menselijk handelen ) tonen.
Met de toepassing van gietmallen in enkele beelden ontstaan raadselachtige binnenwerelden en geheimzinnige, expressieve vormafdrukken.
Als je, zoals Inette, de wereld met verwondering beschouwt, is in zelfs de meest allerdaagse werkelijkheid een transcedente, spirituele inhoud te ontdekken; een avontuur van welhaast mythische allure ontvouwt zich bij beelden, die nader beschouwd, de in een gipsen mal gestuurde groei van een plant, een schaduwvlek op de muur of het jezelf omarmen zijn geweest.
Poëtisch is haar werk, soms van een bijna lieflijke, sprookjesachtige allure maar ook streng en fundamenteel, Zen-achtig.
Zeer manifest is de lust van het spelen met het materiaal, of het nu om glas, klei, brons, gips, gaas of polyester gaat, voor Inette is deze spellust een existentiële voorwaarde, die zij blijmoedig en tegelijk ernstig en toegewijd hanteert.
Al is er in haar werk sprake van veel afwisseling; diversiteit van vorm, formaat, materiaal en beleving, steeds klinkt er een vaste factor van het poëtische element in door.
Hoe zou ik het beter kunnen zeggen, dan zij het zelf verwoordt in het volgende beeldintroducerend gedicht met de titel
‘inzicht-uitzicht,
uitzicht-inzicht’

‘je graaft gaten in je tuin
je vult ze met wensen
oude wensen vinden zo nu en dan
de kracht
aan het daglicht te verschijnen’.

Inette, ik wens je veel tuingaten voor nieuwe wensen toe!!
Dames en heren hiermee is de tentoonstelling geopend!