Cas Oorthuys (1908-1975) heeft altijd veel en vrijwel aan een stuk door gefotografeerd. Hij is eigenlijk nooit zonder toestel de deur uitgegaan. Meestal met twee tot drie camera’s om zijn nek, en soms meer. Uiteindelijk laat hij een archief van bijna een half miljoen foto’s achter. Zoals landschapsschilders uit de zeventiende eeuw eeuwenlang het beeld van Nederland bepaalden, doet Cas Oorthuys dat met zijn fotografie: met veel wind en water, imposante wolkenluchten en een open, opgeruimd landschap.

Cas Oorthuys gaat niets uit de weg. Met gevaar voor eigen leven blijft hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in het geheim fotografen. Zijn portret van een uitgehongerde vrouw met een stukje brood groeit uit tot het icoon van de hongerwinter. Na de oorlog richt hij zijn camera op de wederopbouw, waarin hij als geen ander de sfeer van optimisme en hard werken weet te vangen. Er is weer licht, lucht en ruimte. Dit zie je letterlijk terug in zijn fotografie. Ook reist hij in deze periode de hele wereld rond. Zijn foto’s betekent in die tijd voor veel Nederlanders een eerste kennismaking met steden over de grens.

Thuis is Amsterdam, waar hij met zijn gezin aan de Amstel heeft gewoond. De naam ‘Cas Oorthuys’ staat voor een geolied familiebedrijf, waar fotografie op een vanzelfsprekende manier deel van het gezinsleven uitmaakt: zijn vrouw Lydia onderhoudt het archief van bijna een half miljoen foto’s en zijn zoontje Frank speelt met zijn speelgoedbootjes in het water van de spoelbakken. De tentoonstelling Dit is Cas geeft een bijzonder inkijkje in het reilen en zeilen van het bedrijf Oorthuys