Van 17 september tot en met 25 oktober 2015 wijdt Museum Jan van der Togt een tentoonstelling aan het werk van Niki de Saint Phalle. De expositie toont onder meer het monumentale reliëf ‘Last Night I Had a Dream’ uit 1968, maar ook mooie voorbeelden van de expressief gekleurde Nana's, waarmee de Frans-Amerikaanse kunstenares wereldberoemd werd.

In de jaren ’60 werd Niki de Saint Phalle (1930 – 2002) op voorspraak van kunstenaar Jean Tinguely – met wie ze later zou trouwen – opgenomen in zijn groep ‘Nouveaux Réalistes’, waartoe ook Arman, César, Yves Klein en Daniel Spoerri behoorden. Vanaf dat moment veroverde De Saint Phalle Europa en de Verenigde Staten, met een schiettent.

Het publiek schoot op witte gipsen sculpturen, waar onder de gipshuid zakjes verf verborgen zaten of op een draaiende carrousel met plastic zakjes verf. Bij een treffer spatte de verf over het gips en gaf het werk zijn kleur. Ook in het Stedelijk Museum in Amsterdam richtte De Saint Phalle een schiettent in.

Maar pas echt wereldberoemd werd ze toen ze midden jaren ’60 met haar vrolijke, vrijgevochten Nana’s begon. Ze waren er in alle soorten, maten en houdingen: vrolijk en vertederend, verpletterend en verslindend tegelijk. Eén keer – in Stockholm in 1966 – bouwde De Saint Phalle een Nana als een museum zelf, van dertig meter lang, die je via haar gespreide benen kon betreden. Voor haar was dat toen het ultieme beeld.

Het werk van De Saint Phalle is vertegenwoordigd in de collecties van tal van vooraanstaande musea, zoals het MoMA in New York, Museum of Fine Arts in Houston en Musée d’Art Moderne et d’Art Contemporain in Nice. In Japan heeft De Saint Phalle zelfs een eigen museum: het Niki Museum. Ook pronken haar felgekleurde Nana’s in veel grote steden als Parijs – de Stravinsky fontein naast het Centre Pompidou – en Jeruzalem.