Jeannet Klement - Travel Around The Seven Seas - Galerie Posthuys Texel

De zeven zeeën is een poëtische benaming voor alle zeeën en oceanen in de wereld. De term zeven zeeën verschijnt al 2300 voor Christus in een hymne van de Soemerische Enheduanna aan de godin Inanna. Dat er zeven worden genoemd, heeft te maken met de symbolische betekenis van het getal. Het begrip wordt als poëtische zegswijze door latere culturen overgenomen. Welke deze zeven zeeën waren was afhankelijk van de betreffende cultuur.

In Travel Around The Seven Seas toont Jeannet Klement haar keramische beelden, geïnspireerd op mythes, verhalen, werken van oude meesters en eigen observaties rondom de wereldzeeën.
De tentoonstelling is te zien van vrijdag 5 september t/m zondag 2 november in Galerie Posthuys in De Koog (Texel). De galerie is geopend van woensdag t/m zondag van 12 tot 18 uur en op afspraak.

Meer informatie, tekst en afbeeldingen vindt u op www.galerieposthuys.nl





Emily Kocken (auteur/ kunstenaar) schreef eerder over het werk van Jeannet Klement:

Voor Klement bestaat de werkelijkheid die zij afbeeldt uit een reeks van tijdsbeelden die weliswaar niet ogenblikkelijk, maar op een gegeven moment wel degelijk volledig verdwenen zullen zijn. De wetenschap of beter gezegd de overtuiging dat iets niet morgen weg zal zijn, maar er gewoon nog zal zijn, de rust waarmee ze af durft te wachten voordat ze aan een nieuw werk begint, toont aan dat Klement ervan overtuigd is dat de mens die zij observeert - ‘het type mens’ zoals ze zelf zou zeggen - niet van de ene op de andere dag een ander is. Dit vertrouwen dat je zou kunnen uitleggen als een cruciaal element van Klement’s methodiek, is tweeledig, en geldt zowel voor het vertrouwen dat zij in de medemens schept als voor de erkenning van haar kundigheid als mensenkenner en beeldenmaker.

Navraag leert dat ze zichzelf typeert als een observator die niet ingrijpt, omdat er naar haar idee een gezonde afstand nodig is om tot goed werk te komen. De successieve reeks van observaties, de tijd die ze neemt om persoonlijke filters op de feiten los te laten, zorgen er voor dat het werk licht blijft en zich verre weet te houden van het moralistische, wat namelijk wel zou kunnen optreden wanneer ze over een andere, meer directieve houding zou beschikken. Wel bekent ze maatschappelijke misstanden die binnen haar bereik liggen aan te willen pakken, in zoverre dat mogelijk is. Haar achtergrond als sociaal cultureel werker, een vak dat zij een aantal jaren uitoefende in de periode vlak voor haar studietijd aan de Academie voor Beeldende Vorming in Amsterdam (1985 tot 1989) en dat ze na haar afstuderen weer oppakte, leerde haar de menselijke maat van de dingen te zien, ook haar eigen beperkingen. Die sociale betrokkenheid klinkt nog steeds door in haar werk, met name in de parktaferelen. Hieraan hangt een levenslange opdracht die zij zichzelf maar heeft gegeven. Want het zou zomaar eens kunnen dat de parktaferelen uitgroeien tot een groot levenswerk: de losse parkjes kunnen als puzzelstukken aan elkaar worden gevoegd, en wat zou dan mooier zijn dan een presentatie in een enorme ruimte zodat het publiek, weliswaar groter dan de gekleide parkobservaties met zijn menselijke miniaturen, zelfs tot reus gebombardeerd in een kunstzinnige madurodammeske situatie, het hoofd niet aan het plafond hoeft te stoten van verbazing omdat de wereld die ze in klei voorgeschoteld krijgen vertrouwd voelt, en vreemd aandoet tegelijk.


Met vriendelijke groet,


Jeannet Klement