Toeterende auto’s, luide sirenes en rinkelende trams; kleurrijke reclameposters en graffiti op de muren; ondergronds verkeer, torenhoge gebouwen en een melting pot aan haastige mensen die hun bestemming op tijd proberen te bereiken… Dat zijn de kenmerken van de bruisende metropool van nu. Voor kunstenaars vormen zulke urban landschappen een grote bron van inspiratie. Zo ook in het werk van Tony Soulié, Betty Fog,George Heidweiller en Sander Schoonbeek.

In een gecombineerde techniek van fotonegatieven met verf, was, zuren en vernis geeft Tony Soulié (Parijs, 1955) desolate stadsdelen weer. Zijn havens en wegen worden weliswaar ‘gesierd’ door billboards, auto’s en bovengrondse elektriciteitskabels, maar van menselijk leven lijkt weinig sprake. Door het warme kleurenpalet ontstaat er toch een intieme sfeer in de verlaten gebieden.

De urban landschappen van Betty Fog (Kopenhagen, 1955) zijn vervreemdend maar ook vertrouwd. Haar kleuren-litho’s tonen een moderne wildernis van hoge gebouwen, brede straten en boulevards, bevolkt door wolven, herten en bekende figuren uit de kunstgeschiedenis. Op het eerste gezicht lijken de elementen misplaatst, maar bij nader inzien gaan ze moeiteloos op in hun omgeving.

George Heidweiller (Beverwijk, 1963) toont zijn visie op de geglobaliseerde metropool in screenprints en mixed media-schilderijen. Hij bouwt zijn denkbeeldige, maar uiterst herkenbare steden op uit collages van snapsnots en graffiti-achtige elementen. Hoewel grote steden volgens de kunstenaar steeds meer op elkaar gaan lijken, nodigen zijn beelden uit tot dromen over nieuwe bestemmingen.

In Japan worden oude, roestige auto's uit de vorige eeuw gekoesterd als helden, die hun eigenaren jarenlang vrijheid en onafhankelijkheid brachten. Sander Schoonbeek (Bergharen, 1983) fotografeert de industriële schoonheid van de vergeten "heroes in the field" in grote metropolen in Europa, Amerika en Azië en geeft ze een nieuw leven met zijn bewerkte zeefdrukken.