De tentoonstelling Why Are Carrots Orange? heeft als uitgangspunt een zoekopdracht in Google met diezelfde vraag. Na het intypen van de vraag in de zoekmachine, blijkt dat wortelen oranje zijn omdat 17de-eeuwse Nederlandse boeren ze op die manier gekweekt hebben als eerbetoon aan Willem van Oranje. In één generatie, werd de lange geschiedenis van gele, witte en paarse wortelen vrijwel weggevaagd. Met de tentoonstelling vraagt kunstenaarsduo Sisters From Another Mister zich af hoeveel andere dingen op eenzelfde manier zijn weggevaagd en verkennen de relatie die ons lichaam heeft met onze door de mens gemaakte, technologisch gegenereerde en genetisch gemanipuleerde omgeving. Wat voor soort relatie ontstaat er tussen het beeldscherm, met zijn vele lagen aan informatie, en onszelf? Hoe reageert en gedraagt ons lichaam zich wanneer het geconfronteerd wordt met een beeldscherm? Kunnen we, net als wortelen, veranderen in een nieuwe soort? Ontwikkelen we nieuwe ledematen, superkrachtige vingers of nieuwe manieren om te lopen, staan of zitten? In deze nieuwe evolutie droomt het menselijk lichaam, onwelwillend of niet in staat om de technologie en de eisen van het wereldwijde kapitaal bij te houden, van een ander bestaan…

Sisters From Another Mister (Amelia Prazak & Milda Lembertaitė) hebben een onbezorgde manier van werken waarbij humor en absurde scenario’s, gender spellen, geestige sculpturale vormen en muzikale intermezzo’s omarmd worden. Hun praktijk is geboren uit het afval van het discours, uit de collectief en individueel geleefde ervaring. De keuze om samen te werken komt voort uit een gezamenlijke verwerping van het formalisme in het theater, terwijl een zekere theatrale kwaliteit de basis van hun werk is. De impact van het internet en de digitale omgeving vormt aanleiding voor het onderzoeken van de onzichtbare lijn tussen de tastbare en actuele ruimte van de fantasie, in mensen en objecten. We leven in een gefragmenteerde, post-Flicker realiteit, in pixels en bytes, geteleporteerd door screensavers. Het tonen van video bij daglicht is een poging de ruimte van illusie te ontvluchten en kunst naar de toeschouwer te keren door hen bewust te maken van hun eigen lichaam.