Gonda van der Zwaag heeft altijd beelden gemaakt van datgene wat zij om zich heen vindt. Zo gebruikt ze materialen van dieren en planten zoals horens, geweien, takken, skeletjes, schelpen, stenen, stammen en veren. Zij laat zich door de materialen leiden en streeft in het werk naar evenwicht en harmonie.

De beelden, met name de installaties, roepen associaties op met verre culturen en mystieke rituelen. Ze geven echter geen invulling en geen antwoord, ze blijven associatief en leven een eigen leven. De toeschouwer wordt hierin mee getrokken en stapt even in deze geheimzinnige wereld. De beelden lijken van heel ver te komen en zijn geplaatst in een omgeving waar ze niet thuis horen. Daardoor zijn ze, ondanks een vaak humoristische toets, ook confronterend.

Hoewel veelal samengesteld uit onderdelen van aaibare en vertrouwde dieren komen de beelden niet meer zo vertrouwd en aaibaar over. Het werk raakt daarbij aan de ongemakkelijke spagaat van de westerse mens tussen natuur en cultuur, in relatie met de dieren. In het ogenschijnlijke kwetsbare en schone van het werk zit altijd een scherp en weerbaar accent.

Meer over Gonda van der Zwaag op www.gondavanderzwaag.nl.