Jos Verschaeren toont in de Oude Victor werk dat een eigen draai geeft aan de beeldentaal van het katholieke geloof van zijn jeugd.

In het Limburg van zijn jeugd merkte Jos Verschaeren niet veel van de smalle weg die ons naar het hemelse paradijs moet leiden. Wel zag hij er de brede weg van het rijke Roomse leven: weldoorvoede pastoors, sigaren rokende kapelaans, priesters die de woning deelden met hun dienstmaagd.

Gaandeweg ontdekte hij dat de katholieke geschriften meer leken op sprookjesboeken dan op ooggetuigenverslagen van evangelisten. Hoe meer je er van af weet, hoe minder je er van gelooft. Hij liet zich uitschrijven als katholiek, maar de beeldtaal waarmee hij opgroeide liet hem niet los.

Elementen uit die vormentaal zien we in zijn werk terug, zoals de vis als synoniem voor Christus (Ichtus=Vis), en gipsen heiligenbeelden waar hij een eigen draai aan geeft: verstopt in een stolp, met een bloedvlek ter hoogte van de hartstreek of opgehangen aan hun voeten.

De expositie is te bezoeken op zondagen van 12 tot 17 uur.