De portretten die Paul Legeland schildert op zeer groot formaat kijken je in de hoge kerkruimtes van de Oude Victor indringend aan. Met hun uitgesproken palet, de stevige toets en de vanzelfsprekende manier van schilderen spreken ze direct tot de toeschouwer direct. De dwingende aanwezigheid op het doek vraagt om een reactie. Je wordt bekeken terwijl je kijkt - naar royale streken verf op een doek, of de werkelijkheid die het verbeeldt?
Voor Paul Legeland is kunst een middel om zijn positie te bepalen. Het levendige handschrift van de schilder laat de energie, de lust, of zelfs de paniek zien die bij de confrontatie met het onderwerp vrij komt.
Voor sommigen kan het genoeg zijn om alleen dàt te ervaren. Voor wie dit werk kan en durft te zien als een uitnodiging om te reflecteren op inhoud, waarde en betekenis wordt duidelijk dat niet per se het werk, maar juist de kijker het onderwerp van onderzoek is.
In de expositie is, naast geschilderde stillevens en menshoge portretten, ook grafisch werk te zien.