Cutting Leaves: het ontwaken van de stad in deze periode van het jaar.

Cutting Leaves plaatst werken die refereren aan street art tegenover fotografische kunstwerken die de inwoners en haar leefomgeving in de stad vastleggen. In deze ‘culturele landschappen’ contrasteren en beïnvloeden sociale en natuurlijke omgevingsfactoren elkaar.

Cutting Leaves observeert hoe we via kunst de ruimte om ons heen kunnen leren kennen. Je ziet bijvoorbeeld dat niet alleen de functie van een gebouw getoond wordt, maar ook de logica, ideeën en gewoonten van inwoners van een stedelijke locatie.

Deelnemende kunstenaars:
Papa Adama, Aad Berlijn, Dik Bouwhuis, Willem de Boer van Groningen, Edith Cahn, Marcel Doorduin, Tim Gutt, Volkert Olij, Stanfield en Hooykaas en Raimond Wouda.

Papa Adama: “Mijn werk vertelt over de mensheid. Ik creëer imaginaire werelden die corresponderen met de werkelijke wereld. Ik observeer de beweging en emotie van het leven, dit door stil te staan bij het beeld en de kleur van de mens en de omgeving om mij heen.” Na zijn opleiding in zijn geboorteland studeerde Adema aan de Gerrit Rietveld Academie en de Rijksacademie.

Aad Berlijn onttrok zich op zijn zestiende aan het streng gereformeerde milieu van zijn ouders en ging naar de Rotterdamse Academie. Daarna studeerde hij aan Ateliers '63. Sindsdien ervaart Berlijn alles wat te sterk herinnert aan het ‘normale’ als bedreigend. Zijn werk verrast, omdat het zich niet direct laat definiëren. Via onderzoek en experiment komt Berlijn tot eigenzinnige beelden.

Dik Bouwhuis reisde voor het meer dan een decennia durende project Tourist Landscapes langs de kusten van de Middellandse Zee. Hij legde het landschap vast op een manier die ver ligt van het stereotype beeld van populaire reisbestemmingen. Bouwhuis weet van toeristische megapolissen samenhangende, rustige foto’s met een gebalanceerd kleurenpalet te maken.

Tim Gutt fotografeert de mens in de openbare ruimte, legt gedragspatronen en gewoontes vast. “Ik beïnvloed de gebeurtenissen door mijn aanwezigheid met de camera, ik isoleer een situatie, waardoor het beeld een nieuwe lading krijgt.” Hij legt zich toe op (stads)landschappen waarin de ingreep van de mens zichtbaar is. Hij zoekt frictie en contrast, maar soms ontstaat er een wonderlijke harmonie, zoals op de foto van een kruispunt bij nacht, waar de lantaarnpalen een ritmisch ballet lijken op te voeren.

Raimond Wouda fotografeert vanuit vogelperspectief, waarbij de foto van bovenaf wordt genomen. Mensen lijken letterlijk een klein deel in het geheel zijn. Wat doen zij te midden van het groots landschap? Ze spelen zeker geen bijrol, maar het middelpunt vormen zij ook niet. Integendeel, mens en omgeving geven vorm aan het landschap. Wouda: “In mijn werk onderzoek ik de relaties die bestaan tussen mensen onderling en tussen de mens en zijn omgeving.”