Het werk van Marcella Marinelli is heel persoonlijk. Half geest, half lichaam. De fragiliteit van de onschuld, de kwetsbaarheid van een mens en de behoefte aan stilte kenmerken haar werk. De tentoonstelling is een ode aan haar inspiratiebronnen: Arte Povera en de Zero-beweging. In haar werken zoekt zij altijd naar de stille vorm, de eenvoud en gebruikt zij bij voorkeur vergankelijke materialen. De werken vormen hierbij een neerslag van haar geest, in hele reële materialen.

De natuur is voor haar het middel om zich vrij te voelen, bang te zijn en geconfronteerd te worden. Het is waar zij heelt en waar haar werken ontstaan. Het echt en daadwerkelijk zien wat er is geeft directheid aan het beeld. De werken worden dan ook maar één keer tentoongesteld. De vormen en het materiaal zijn echter ook de toegang tot een wereld achter het beeld. Er is gelaagdheid, waarbij de betekenis niet direct zichtbaar is.

Deze tentoonstelling gaat over de tegenstelling tussen natuur en chemie, tussen lichaam en geest, tussen orde en chaos, tussen uitbarsting en stilte, tussen heel en gebroken. Het is stof waar wij van gemaakt zijn.