Een andere horizon
Dwars op de tijdgeest

Schilderijen en fotowerken over landschappelijke aanwezigheid
Recente werken van Nico Hemelaar

Wat gebeurt er als je langdurig in een landschap verkeert, het ondergaat, je erin beweegt, het laat inwerken op je zintuigen en je binnenwereld? Volgens schrijver Robert Macfarlane verandert het iets wezenlijks in je psyche. Ook in het werk van Nico Hemelaar vormt deze ervaring het vertrekpunt: een stille maar intense wisselwerking tussen het landschap als uiterlijke wereld en de innerlijke beleving ervan.

De werken in deze tentoonstelling zijn geen registraties van plekken, maar verbeeldingen van een ontmoeting. Ze ontstaan vanuit langdurig verblijf in natuurlijke en voormalige gecultiveerde landschappen – plekken waar de tijd voelbaar wordt, leegte gevuld blijkt en verandering de enige constante is. In deze gelaagde beelden toont zich een landschap dat in beweging is, in wording zelfs: alles stroomt, niets blijft zoals het was.

Het werk is tegelijk een reflectie op de positie van de kunstenaar binnen de West-Europese traditie en hoe dit zich verhoudt tot het discours waar kunst over dient te gaan en welke beeldtaal daarbij relevant is.

Abstractie speelt hierin een belangrijke rol – niet als stijlkenmerk, maar als manier van denken. De begrippen figuratief en non-figuratief doen dan ook onvoldoende recht aan de complexiteit van het beeld. In plaats daarvan gaat het om een scheppend beeldend proces waarin inhoud en vorm elkaar beïnvloeden, waarin betekenis ontstaat in materiaal, in het kijken, in de tijd.

De horizon – als idee, als metafoor – keert steeds terug. Onbereikbaar, altijd net buiten bereik, en toch richtinggevend. Een uitnodiging om te blijven kijken, blijven bewegen, blijven verbeelden.