Pim Palsgraaf dompelt zich jaarlijks een maand onder in het ervaren en verwerken van wat hij ook maar aan materialen tegen komt in een oud, verlaten gebouw. Rondstruinend vindt hij materiaal dat hem inspireert om te interpreteren, te construeren, nieuwe bouwsels te maken alsof gebouwen, steden, zichzelf kunnen herhalen en vernieuwen. Zijn werk gaat vaak over de energie die steden hebben om te groeien, vervallen en zich steeds weer te opnieuw op te bouwen. Om hun plek ten koste van de natuur te veroveren.

Ook bij het werk van Ulrich Haug spelen de dingen die op zijn weg komen een grote rol. Stukken hout uit de omgeving van zijn woon- en werkplaats Waiblingen (Duitsland) roepen emotie en verbeelding op en worden tot geheimzinnig object verwerkt in was. Maar omdat hij niet alleen stukken hout en metaal in zijn wasobjecten verwerkt, vaak voorzien van ingekraste tekens, maar ook kruisbeelden, krijgt zijn werk opeens een heel andere lading en zet ons aan het denken over de betekenis van deze gevonden zaken. De kunstenaar heeft ons duidelijk meer te bieden dan een esthetisch wandobject.