Yvonne Struys is net terug van haar derde werkverblijf in het noorden van IJsland. Weer mocht ze naar die verrukkelijke stilte, het witte landschap en het mooie atelier reizen. Voor Yvonne voelde het als “thuiskomen”.
Maar het waren niet alleen de blauwe luchten en de witte bergen. Sneeuwstormen, hagelbuien en wind waren ook van de partij. In het donker werken (het was maar 3 uur licht per dag), waar veel mensen niet tegen kunnen, daar wentelt Struys zich in. De muziek van Bach op de achtergrond, het kan niet mooier.
De vreselijke storm bracht daar wel verandering in, zo erg zelfs en zo lang, dat ze dacht ‘dit lijkt de hel van Dante wel’. Uren en uren achter elkaar, het hield niet op. Het gekraak en geloei was niet normaal. De IJslanders zeggen: “ de muren zingen”. Ze wonen in houten huizen en dat piept en kraakt aan alle kanten, “zingen” , ja, maar dan in mineur. Na 10 uur, werd de wind het beu en kon iedereen gewoon de draad oppakken. Uitgraven (de sneeuw stond hoger dan halverwege de ramen) en wachten wat er nu zou komen.
Spannend allemaal.

De gestuurde materialen en boeken stonden bij aankomst in de gang op haar te wachten, Yvonne kon gelijk beginnen. Het stille en witte atelier geeft haar ongelooflijk veel energie. In de winter mogen kunstenaars hier 2 maanden werken, Struys had tijd te kort. De vraag ‘wat zal ik nu gaan doen’ komt nooit in haar op. Dit wonderlijke met sagas doordrongen land, geeft haar zoveel inspiratie. Yvonne begint aan verschillende onderwerpen en er komt vanzelf een vervolg en een kristallisatie.
Dat vervolg zijn nu “vissen” geworden, zalmhuiden uit de rokerij aldaar en andere vissen van de verwerkingsfabrieken. Yvonne is ze nu in haar atelier thuis aan het looien, wonderlijke vellen van kabeljauw, zalm en zeewolf, met af en toe een verdwaalde soort er tussen.

Yvonne Struys werkt altijd thematisch. Haar thema’s haalt zij uit oude mythen en sagen. Uit deze verhalen haalt Yvonne symbolen en metaforen. Op haar eigen wijze past ze dit alles in haar objecten en landschappen in. Van beiden zijn er werken te zien in de tentoonstelling “over IJsland en vis” . Haar werken verwijzen niet alleen qua vorm naar IJsland en oude verhalen, soms voegt Yvonne ook letterlijk delen uit teksten toe. In haar landschappen zie je in gedachten de verhalen zich afspelen, waar haar objecten over gaan. In deze tentoonstelling schept Yvonne haar wereld, die verwijst naar oude waarden. Haar werken lijken overblijfselen uit een ons onbekende wereld.