CH2018 vraagt om bezinning op kunst en op het programma. Geraakt door een betoog van de cultuurfilosoof Alain de Botton, en zijn uitspraak ‘touch my heart’, aangaande de rol van kunst, werd dat het uitgangspunt voor het hele jaar. Iedere expositie benadert dit gegeven vanuit een ander standpunt. De deelnemende kunstenaars uit ‘de stal’ van artemisia zijn allemaal gevraagd een kunstenaar te bedenken waarmee ze graag zouden willen exposeren omdat hun werk qua thema aansluit bij hun eigen werk, maar waarvan de werkwijze totaal anders is.
Touch my heart by nature is de eerste expositie in een serie van 8.

Sabine Liedtke creëert in haar werk een ruimte waarin de kijker zijn fantasie kwijt kan. Ze maakt haar eigen wereld, maar vindt dat de waarheid van de kijker beter kan zijn dan de hare. Het is niet echt belangrijk wat Liedtke’s gedachten waren, die hebben een vertrekpunt in bepaalde onderwerpen die haar fascineren zoals afgelopen jaren de geschiedenis van haar Duitse familie. Het oorlogsverleden dat daarbij hoort levert veel vragen en gedachten op. Vaak gebruikt Sabine herkenbare vormen als beeldtaal (natuur, hart en hersenen), maar dit laat niet meteen zien welke gedachten eronder schuilgaan.

O.C. Hooymeijer toont in deze expositie slechts een klein deel van zijn collectie niet-bestaande vogels van Europa (én van ver daarbuiten). Tegen de duizend vogelsoorten zijn door hem bedacht, zorgvuldig getekend of geschilderd, nesten zijn nagemaakt en geluiden nagebootst. Bij elke vogel heeft de kunstenaar, die zichzelf liever verzinner noemt, een verhaal bedacht. Op zijn site zijn die verhalen op mooi opgenomen filmpjes te zien. http://www.ochooymeijer.com/werk/o-c-leest/ Veel vogels staan omschreven in de Kleine Gids voor niet-bestaande Vogels van Europa, die natuurlijk ook te koop zal zijn.
Zijn uitspraak: ‘Het is niet waar, maar het had waar kunnen zijn’ is zo kloppend; de tentoonstelling laat zien dat er weinig voor nodig is om aan het twijfelen gebracht te worden.