CH2018 vraagt om bezinning op kunst en op het programma. Geraakt door een betoog van de cultuurfilosoof Alain de Botton, en zijn uitspraak ‘touch my heart’, aangaande de rol van kunst, werd dat het uitgangspunt voor het hele jaar. Iedere expositie benadert dit gegeven vanuit een ander standpunt. De deelnemende kunstenaars uit ‘de stal’ van artemisia zijn allemaal gevraagd een kunstenaar te bedenken waarmee ze graag zouden willen exposeren omdat hun werk qua thema aansluit bij hun eigen werk, maar waarvan de werkwijze totaal anders is.
Bij iedere expositie wordt een MeetUp kunst en filosofie georganiseerd, waarbij het verhaal van de kunstenaars het vertrekpunt is voor een socratisch gesprek met een thema gerelateerd aan het onderwerp van de expositie.
Touch my heart by stories is de tweede expositie in een serie van 8.

In deze tentoonstelling kiest Pieter Ploeger voor zijn werk, fragmenten uit verhalen waarin de voorgeschiedenis onduidelijk en de afloop onzeker is. Ploeger’s beeldtaal is eigen en consistent in de diverse disciplines -schilderen, houtsneden en tekenen- die hij hanteert.

De geselecteerde werken op papier van Egbarta Veenhuizen hebben allen een verhaal zoals de hoofdpersoon (uit het boek ‘Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel Garcia Márquez) José Arcadio die -dromend en al dementerende- door de ruimte zweeft of de onderkoelde ontdekkingsreiziger die, een sigaretje rokend, ons vorsend aankijkt in een besneeuwde, arctische wereld.

Yvonne Struys nam voor deze expositie de verhalen over strijdlustige vrouwenvolkeren zoals de Amazones, als uitgangspunt. Struys ‘vangt’ deze verhalen in een eigen symboliek, in gemengde technieken.

Luc Leenknegt zoekt geen stijl of handschrift. Luc’s materiaal, zijn vormgeving en werkwijze creëren het onderwerp. Soms is zijn werk toegepast en maakt hij bijvoorbeeld een stoel. Dit is slechts een aanleiding om zijn verhaal te kunnen vertellen.