De beelden van Petri zijn van brons, soms gecombineerd met een schedel of opgezet dier. De beeldenserie kreeg de naam 'Hedendaagse strijdwagens' mee, geïnspireerd op schetsen die Leonardo da Vinci maakte voor - de in oorlogen te gebruiken - strijdwagens. Da Vinci’s ontwerpen waren serieus als wapens bedoeld, maar artistiek gezien zeer esthetisch vormgegeven.
In Petri’s nieuwe beeldenserie is het thema van de strijdwagen met de nodige humor vertaald naar onze tijd. In de geest van grote kunstenaars als Marcel Duchamp en de surrealisten verwerkt Petri bestaande alledaagse objecten in haar beelden of giet deze in brons. Haar absurde, bizarre, vaak komisch aandoende beelden relativeren de strijd van de moderne mens om zijn dagelijks bestaan, en zijn tevens geïnspireerd op uiteenlopende zaken als machogedrag, het uiterlijk van rollators en seksuele speeltjes, actuele berichtgeving over zaken als kinderporno en het leven van carrièrevrouwen, maar gaan op een tweede niveau ook over de onvermijdelijkheid van onze dood.
Annemarie Petri maakt bij haar beelden gebruik van de collagetechniek, waarmee zij allerlei ongelijksoortige elementen samengevoegd . Van bv: schelpen, vissen, mechanische onderdelen en kinderspeelgoed maakt ze rubbermallen. Hierin worden wasmodellen gegoten die aan elkaar gelast worden. Daarna worden de wasmodellen in verschillende delen in brons gegoten, afgewerkt en vervolgens aan elkaar gelast en gepatineerd. Het maken van zo’n beeld is heel tijdrovend en vereist veel vakmanschap.
Pauline Luijben woont aan de Gelderse IJssel. Zij schildert het Hollandse landschap en laat zich inspireren door haar dagelijkse omgeving. Op haar doeken wisselen een schraal verfgebruik en dikker opgebrachte verf elkaar af. Ook combineert zij een snelle en globale verbeelding met nauwkeurige detaillering.
In haar werk pleit Pauline Luijben voor een aandachtige waarneming. Zij creëert beelden die een beroep doen op de zintuigen, maar die ook ruimte laten voor het mysterie. Door de uitsneden die haar landschappen kenmerken, toont ze dat zij zich bewust is van een groter geheel.
Het fascineert Luijben dat hetgeen zij als werkelijkheid ziet, wordt bepaald door de positie die ze inneemt en dat elk standpunt een ander perspectief oplevert. Pauline past dit toe op haar landschappen. Hoewel het aantrekkelijk is om het Hollandse landschap weer te geven vanuit een positie waarin het een overzichtelijke ruimte met een duidelijke horizon is, kies ze vaak een wat hoger standpunt. Daarmee kantelt het gebruikelijke beeld enigszins - en toont zich een andere werkelijkheid. Luijben maakt graag werk waardoor anderen ook werkelijk bewogen worden.