In Han van der Mijns schilderijen en tekeningen komen de ervaringen die hij als verpleegkundige in de terminale zorg heeft opgedaan terug: de oppervlakte van de huid en de onderhuidse lagen, de verwond(er)ing, het lijden, de angst, de verzoening, het niet-zichtbare.
De overgang tussen waken en slapen en tussen leven en doodgaan: het onnoembare schemergebied waarin de tijd stil gestold is.
Het zijn niet direct vrolijk stemmende thema’s en de intensiteit waarmee ernaar wordt gezocht levert vervreemdende beelden op: koppen zonder ogen of monden, zichtbare hersendelen, verwrongen ledematen.
Solitaire figuren, die vanuit de materie opduiken, eenzaam in hun kader, vastgeklonken op het tweedimensionale vlak.
Han van der Mijn spreekt van “impressies” (indrukken van een leven, semidoorzichtige schaduwfiguren, schetsmatig aangezette contouren) of van “pathologisch realisme”.
Acryl (en soms olieverf) en gips, krijt, inkt of papier-maché zijn de materialen. In dunne transparante lagen wordt zo een werk opgebouwd, laag over laag, kleur en tegenkleur, weggepoetst, verruwd, met water bespoten, met de vuurbrander bewerkt.
Deze manier van werken biedt volop mogelijkheden om, met elkaar gecombineerd, een “huid” te creëren.

Han van der Mijn (1957) volgde de Kunstacademie Haarlem. Hij is freelance artdirector bij La Luz Events en organiseert workshops. Hij exposeerde eerder o.a. bij Loods 6 en Galerie STORM, beide in Amsterdam.

Han van der Mijn exposeert van 20 oktober t/m 17 november 2012