Wiskunde en kunst, voor velen water en vuur, kunnen de harmonie van getallen en systemen zichtbaar maken. Het geeft de kracht om met rationele middelen poëtische werken te maken.
Het werk van Dirk Verhaegen past in deze specifieke oriëntatie binnen de constructieve en geometrische traditie. Eenvoud, soberheid, geladenheid en realisme zijn de woorden die hem als leidraad dienen.
Dirk werkt hierbij volgens op voorhand in de geest bedachte wiskundige principes of logische systemen die een werk of een reeks als het ware vanzelf laten ontstaan.
In de jaren ‘70 waren het lineaire werken en series onregelmatige veelhoeken. De muur werd soms als drager gebruikt.
Vanaf 1980 speelt de zwaartekracht een rol in zijn werk. Even later volgen de in grauw canvas uitgesneden kwadraatprogressies die met spelden op de muur worden aangebracht.
In de jaren ‘90 doet de kleur haar intrede. Ze gaat ook deel uitmaken van de systematiek.
Sinds 2000 werkt Dirk Verhaegen met wat hijzelf ‘transacties’ noemt: dynamische lijnen springen heen en weer over samengevoegde of overlappende beeldvelden.
In het werk van Dirk Verhaegen primeert de inventie boven de stijleenheid. We kunnen Dirks werk ook zien als uit wiskunde ontstane ‘grafische schilderijen’ die we zonder de constructieregels te kennen intuïtief ervaren als harmonisch en esthetisch geslaagd. Afhankelijk van de ordening der getallen en de systematische verbinding van getallenparen ontstaat een vlechtwerk van meervoudig snijdende lijnen met regelmatige structuren en parallellen die zich in meerdere centra straalvormig bundelen.