Het werk van Mitsouko Mori deelt zich op in twee technische en plastische richtingen:
Enerzijds zijn er de schilderijen, acrylverf op doek met vooral vijfhoeken als onderliggend thema. Mitsouko gebruikt hierbij een warme chromatische toonladder met rood, goudgeel en oranje subtiel uitgebalanceerd met citroengeel, blauw, zwart en getemd rood.

Anderzijds maakt zij neonconstructies met geometrische basisvormen. Deze techniek die door vele kunstenaars werd gebruikt, denken we maar aan François Morellet, verenigt een concreet element (de elektrische neonbuis) met een abstract plastisch concept (een licht explosie).
Dit genereert een andere, eenvoudigere maar toch in de kunst en het dagelijks leven aanwezige tegenstelling tussen licht en donker, barok of classicistisch,… in al hun betekenissen.
Bovendien blijft het een plastisch feit zoals bijvoorbeeld een gebroken zigzaglijn tussen drie cirkels, gesloten en open vormen, eenvoudige vormen, perfect dynamische vormen met een aanzet tot complexiteit.
Elk werk bevestigt zijn bestaan als plastisch feit door het licht dat het uitstraalt of weerkaatst, zonder ziel, zonder een gevoel dat ons naar et anekdotische of het bijzondere doet verglijden, wat in totale tegenstelling met de visie van Mitsouko Mori zou zijn: het vinden van zelfstandige schoonheid van de lijn, de cirkel, van de geometrie en van het licht.

(vrij naar B. Fauchille)