Van zondag 9 februari tot en met zondag 9 maart 2014 toont Art Gallery O-68 metalen sculpturen van Coen Vernooij en gouaches van Eugène Brands. Beide kunstenaars verbeelden de innerlijke ruimte, maar ontwikkelden daarvoor wezenlijk verschillende vormen van expressie. Moderne en hedendaagse abstractie in de ruimte en in het platte vlak.

Coen Vernooij maakt staande- en wandsculpturen. Beide zijn gemaakt van dunne metalen staven, bewerkt met ijzerglimmerverf of een poedercoating. De staven bakenen een ruimte af, een plek die nog ingevuld moet worden. Qua vorm zijn het zeer heldere abstracties, teruggebracht tot hun meest noodzakelijke essentie. Aanvankelijk denk je dat je alles in een oogopslag ziet. Na verder kijken blijkt dat toch anders te liggen. Waar ben ik eigenlijk? Is dit binnen of buiten? Is het een begrenzing van een ruimte, of ontwikkelt de ruimte zich juist vanuit de sculptuur? De staande sculpturen moeten vrij staan, en kunnen zowel binnen al buiten geplaatst worden. Je moet eromheen kunnen lopen. Schaduwen van de belijning spelen het spel mee. Bij iedere stap die je zet verandert het beeld op een niet te voorspellen manier.

Is Vernooij een constructivist, of toch een romanticus? Het werk mag in eerste instantie uitgemeten, constructivistisch lijken. Maar de openheid van de werken doet verlangen naar ver weg. En dat is romantisch. Op het werk van Vernooij is de term ‘Zen’ misschien meer van toepassing. Los van het verlangen, maar ook los van de gecalculeerde constructie. Het werk is abstract, maar niet streng rationeel formalistisch. Vernooij zoekt de grenzen op. De artistieke bron van Vernooij beweegt zich in het vlak waar werkelijkheid en illusie elkaar raken. Geluidsfragmenten, geurflarden, afgebroken gesprekken, lichte aanrakingen. Ervaringen die er naar Coen’s zeggen om vragen om afgemaakt te worden. Hij geeft deze verhevigd-ervaren momenten een beeldend equivalent. Welk inzicht geeft deze vertaling naar lijnsculptuur? Fragiele, lichte en open werken. Mooi in hun simpelheid en indringend in hun complexheid. Is dat de boodschap? Wat simpel lijkt kan complex zijn. Wat complex aanvoelt, kan tot simpelheid teruggebracht worden.

Vernooij had sinds 2000 meer dan 40 tentoonstellingen op diverse plaatsen, met name in Nederland.

Eugène Brands (1913-2002). Dit jaar is het 100 jaar geleden dat Brands geboren werd. Het Chabot Museum in Rotterdam wijdde er een speciale tentoonstelling aan. Art Gallery O-68 toont nu 12 gouaches met goed beschreven herkomst.

Brands is een eigenzinnige kunstenaar die korte tijd deel uitmaakte van de Cobra beweging. Maar uiteindelijk ontwikkelde hij zich tot een poëtisch tegenhanger ervan. De werken van Brands worden door Karel Appel gekenschetst als “Meditatieve Ruimtes”. En hier raken het werk van Vernooij en Brands elkaar.
De vorm die Brands gebruikt om zijn innerlijke wereld weer te geven verschilt wezenlijk van de vorm die Vernooij vond. Brands ruimten zijn vormloos, kleurrijk en dromering.

Brands is vertegenwoordigd in veel particuliere collecties en had onder meer tentoonstellingen in topmusea als het Stedelijk Museum Amsterdam en het Cobra Museum voor Moderne Kunst in Amstelveen.