Aracelly Scheper (Bogota, 1983) is in 2016 afgestudeerd aan Fine Art ArtEZ Arnhem, waar ook Carel Lanters als docent ruimtelijke vormgeving 8 jaar aan verbonden is geweest. Voor haar ‘artistic re-search’ schreef Scheper een manifest waarin zij spreekt over het mystieke verbond tussen de camera, emoties en de psychologie van de toeschouwer. Zij maakt veelal stille video-werken waarin de stilte gedragen wordt door het beeld. Haar beelden ontstaan uit het verlangen om dichtbij haar eigen ver-haal, dat ontbreekt, te komen. Aracelly is geadopteerd op de leeftijd van drie maanden. Door het ontbreken van informatie over haar verleden is er een fascinatie ontstaan naar het (levens)verhaal dat incompleet is. De vraag die daar bij hoort is: ‘Hoe kun je iets missen wat je nooit gekend hebt?’ Om te verbeelden hoe het is om niet te weten, neemt ze in haar werk afstand van het (klassieke) narratief en roept de stilte, het gevoel van mijmeren, op. “Ik zie het narratief in de film als een belemmering in de verbeelding. Ik wil een openheid bewaren in mijn werk, die het onbeantwoorde omarmt”.

Voor het werk dat ontstond tijdens haar onderzoek ontving zij de VVAO-prijs. Deze prijs werd uitge-reikt in het kader van het 75-jarig bestaan van de VVAO Arnhem (Vereniging voor Vrouwen met een Academische Opleiding). De jury bestond uit de VVAO-leden Carol Westrik, consultant Werelderfgoed en Anne Mie Emons, galeriehouder Art Gallery O-68, Velp. Anne Mie Emons heeft aan Aracelly Scheper daarnaast de O-68 werkprijs toegekend, en haar uitgenodigd te komen exposeren in haar galerie O-68. Hiervoor gaat Schepers een samenwerkingsverband aan met Carel Lanters.

Carel Lanters (Didam 1955) volgde zijn opleiding aan de Academie voor Kunsten in Enschede (AKI, 1976-1981). Binnen de opleiding van ArtEZ Arnhem heeft hij het initiatief genomen voor de oprichting van de afdeling grensverleggend onderzoek, waarin hij is afgestudeerd. Door een vorm van sublimatie tracht hij op subtiele wijze de waarneming te scherpen. Hij zit niet vast aan een techniek of materiaal. Voor een aantal complexe situaties maakte hij monumentale werken. Maar ook integreert hij zijn kunst in het dagelijkse leven, door bijvoorbeeld straatmeubilair op een nieuwe wijze te rangschikken of te vervormen. Naast zijn opdracht-gebonden kunst, ontwikkelt hij objecten, beelden en installaties voor het tentoonstellingscircuit, waarin hij tevens met regelmaat optreedt als curator. Voor de tentoonstelling “Deseos del Espíritu” zal Carel een selectie maken van bestaande objecten en nieuw werk maken, afgestemd op de presentatie-vorm die in galerie O-68 zal plaatsvinden. Zo zal hij vanuit sculptuur het fenomeen geluid belichten.

Deze duo-tentoonstelling, een combi van jong en ervaren, belooft een enerverende tentoonstelling te worden, waarbij omwille van de getoonde projecties, de andere werken individueel zullen worden aangelicht. Ook zullen de twee kunstenaars zich, middels de twee ramen van de galerie, naar buiten manifesteren, zodat er een wisselwerking tussen de binnen- en buitenruimte gaat ontstaan.