In Future Memory staat één beeld centraal: een schilderij naar een foto van een nucleaire reactor-container uit de jaren vijftig in de Verenigde Staten. Daarnaast zijn er in deze tentoonstelling een groot aantal kleinere schilderijen die elk een detail van het grotere geheel laten zien.
Het opdelen van het ene beeld in kleinere delen weerspiegelt de manier waarop bij het proces van kernsplijting een zware onstabiele atoomkern zich deelt of splijt in twee of meer lichtere kernen, splijtingsproducten van min of meer willekeurige grootte. Hierbij komt radioactieve straling vrij die op organismen een dodelijk effect kan hebben De straling veroorzaakt nog tientallen jaren na de blootstelling een verhoogde kans op kanker of afwijkingen in het nageslacht.
Schwabe’s werk is van de ene kant een verbeelding van de manier waarop trauma’s van nucleaire en andere oorlogen in het naoorlogse tijdperk overal ter wereld nog altijd voelbaar zijn. Doordat het zich opsplitst en in delen voortleeft fungeert het werk zelf op vergelijkbare manier. De kleinere werken met elk een schildering van een detail van de foto zijn afgesplitst van het grote schilderij en bestaan onafhankelijk daarvan en onafhankelijk van elkaar.

Zoals bij de kernsplijting, verspreidt hun informatie zich als energie, onherkenbaar als afzonderlijk onderdeel, maar met het verhaal van hun ontstaan als een herinnering voor diegene die ervoor kiest dit verhaal door te vertellen. De informatie wordt op deze manier verwrongen en de vraag rijst hoe betrouwbaar deze nog is. Er ontstaat een spanningsveld tussen de feitelijke informatie van de opgeknipte foto en de informatie die via herinnering en verhalen wordt overgedragen, waarbij noch de feitelijke informatie noch de herinnering tot een betrouwbaar beeld leidt.

In haar werk gebruikt Daniela Schwabe het schilderen om tot een nieuw begrip te komen van de manier waarop ons geheugen met beeld omgaat. Haar persoonlijke familiegeschiedenis en de tweede wereldoorlog gaan in haar oeuvre een dialoog aan met de huidige tijd. Door te schilderen in series onderzoekt Daniela hoe trauma, geschiedenis en het geheugen in verhouding staan tot het waardevolle en het tijdelijke.

Daniela Schwabe (1984) studeerde cum laude af aan ArtEZ Academy of Art (BA fine art), deed ‘residences’ in onder andere Detroit en New York, en exposeerde in Nederland, Duitsland en België.