De vuchtelingencrisis beheerst het dagelijkse nieuws met hartverscheurende beelden. Tegelijk groeit de politieke verdeeldheid hoe om te gaan met deze humanitaire crisis; een ruimhartige opvang à la Merkel en Trudeau of een hardvochtig sluiten van grenzen gevoed door xenofobe, nationalistische sentimenten. Ook individueel voelen steeds meer mensen de noodzaak te reageren op de crisis. In zekere zin bevinden wij ons op een andere manier dan de vluchteling in een staat van overgang of passage die ons confronteert met een snel veranderende samenleving en ons dwingt onze morele principes en ons wereldbeeld te herijken.

Dieter Mammel (1965) werkt al ruime tijd met Syrische en Afghaanse kinderen in een opvangcentrum in Berlijn die hij door tekenen en schilderen helpt hun traumatische ervaringen te verwerken. In zijn eigen werk komt het thema van de vluchtelingen naar voren in schilderijen van volgepakte boten die hij op een half abstracte manier weergeeft. Nour-Eddine Jarram (1956) maakt vanuit sterke emotionele betrokkenheid aquarellen van vluchtelingen. Details als de pop die een meisje met zich meedraagt of een moeder die een kind wiegt maken het menselijke drama tastbaar. Hans de Wit (1954) toont een serie werken op papier waarin de dreiging van verdrinking maar ook het kwaad als een monsterlijke gestalte direct voelbaar zijn in een weergave die bijna hallucinant is.

Naast deze werken is de video Zeig Mir Woher Du Kommst te zien, gemaakt door Dieter Mammel en Matthias Grübel, waarin Syrische en Afghaanse vluchtelingenkinderen de verhalen vertellen die achter hun tekeningen schuilgaan.

Parallel openen zaterdag 4 juni twee tentoonstellingen over de vluchtelingenproblematiek in Pulchri Studio: Refugee Art en NEST: Trespassages
zie: www.pulchri.nl en nestruimte.nl