Tijd is een moeilijk te visualiseren begrip dat vooral af te lezen is aan de verandering die mensen of dingen ondergaan. Daaronder ligt het gegeven dat dingen eigenlijk steeds in een constante staat van overgang zijn in een cyclus van schepping, verval en regeneratie.

Olphaert den Otter (1955) geeft in zijn World Stress Paintings gebouwen en landschappen weer die door rampen zijn veranderd in puinhopen en woestenijen maar ook weer kunnen worden opgebouwd en nieuw leven kunnen voortbrengen.

Tobias Lengkeek (1991) maakt dat gegeven expliciet in zijn Alteration schilderijen waarin dingen in een proces van verandering zijn. In de serie Debris probeert hij de tijd te vangen die ligt tussen het moment waarop dingen zijn veranderd in afval en hun oorsprong toen ze nog nieuw en heel waren.

Marjolijn van der Meij (1970) stuurt de verandering actief door oude foto’s van kunstwerken, portretten en architectuur te vervormen of gedeeltelijk af te dekken. Het beeld wordt hierdoor gedeformeerd maar krijgt tegelijk ook een nieuwe spanning en scherpte.

Martin Gabriel (1991) onderzoekt het element tijd in de virtuele wereld van de videogame, waarin verschillende opties voor de speler simultaan aanwezig zijn. Hij visualiseert dat door een avatar drie keer in een schilderij weer te geven, of door een maquette te bouwen van een virtuele ruimte. In het centrum staat een octagonale bron als een Fons Vitae die uit een middeleeuws wandkleed naar de virtuele wereld van de videogame lijkt te zijn gereisd.