In de duo tentoonstelling 'Scratching Beyond the Surface' worden de gevlochten tekeningen van Henri Jacobs gekoppeld aan de schilderijen op aluminum van Han Schuil.

Henri Jacobs (1957) is al een tijd gefascineerd door het oppervlak van de tekening. Naast het weergeven van plooien en voren in de voorstelling nam hij het papier zelf ook fysiek onder handen. Hij snijdt twee tekeningen in repen, vlecht het daarna weer in elkaar tot één oppervlak waardoor de voor- en achterkant van het blad even belangrijk worden.

Ook Han Schuil (1958) tast het oppervlak van zijn werk aan, met grote precisie schildert en sprayt hij op aluminium sterrenconstellaties of supernova’s, de bodem van een petri schaaltje, maar ook een Manga oog. Als de voorstelling klaar is slaat hij een of meer deuken in het schilderij wat het eerst zo ongenaakbaar strakke beeld iets zachts en kwetsbaars geeft.