Eddy Roos

Korte biografie Eddy Roos (geb. Amsterdam, 13 januari 1949)

Van 1965 tot 1972 studeerde Roos aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam beeldhouwkunst en theater.
Zijn hoofddocent was de beeldhouwer Prof. Paul Grégoire, daarnaast kreeg hij les van de professoren Cor Hund en Piet Esser.
Na 1972 zette hij zijn studie voort bij de beeldhouwer Giacomo Manzu in Ardea (Italië) en vestigde zich na terugkeer in Amsterdam. In 1975 vertrok hij naar Uithuizen (Valom) omdat de toenmalige conservator van de borg mevrouw Clevering hem had gevraagd met haar de beeldentuin van Verhildersum te realiseren.

De arabesk
‘Beeldhouwkunst is architectuur’, zegt Roos in navolging van de beeldhouwer en hoogleraar Jan Bronner (1881-1972) waarmee hij zich aansluit bij een ontwikkeling die in Nederland wordt omschreven als ‘figuratieve abstractie’. Aanvankelijk werd hij nog gegrepen door het werk van de in Parijs werkende kubist Lipchitz (1891-1973), maar door zijn hang naar realisme en klassieke schoonheid kon hij diens pad niet blijven volgen.
Hij vond zijn inspiratiebron bij Franse beeldhouwers als Aristide Maillol, Charles Despiau, Antoine Bourdelle en Auguste Rodin, voor wie zijn leermeester Grégoire hem de liefde had overgebracht. Daarnaast maakte hij Roos vertrouwd met de bewegingslijn in de ruimte, de arabesk, plastische getal en gulden snede die een belangrijk aspect in zijn werk is geworden.

Sensualiteit en dans
Net als in het werk van Rodin speelt sensualiteit in dat van Eddy Roos een rol, zij het minder expliciet. Roos, die altijd uitgaat van de gelijkwaardigheid van de mens, mannelijk of vrouwelijk, beperkt zich voornamelijk tot de vrouw en haar tederheid. Ook de gevelbeelden van de liefdestempels van Khajuraho (India), die hij ter plekke bestudeerde, inspireerden hem.
De dans speelt de belangrijkste rol in zijn werk. Zijn studies van dansende modellen zijn met grote snelheid en vaardigheid getekend. Voor Roos vormen ze zijn studiemateriaal als basis voor zijn beelden in brons.

Opdrachten van de steden Amsterdam en Rotterdam
Naast de twaalf beelden in de borgtuin maakte hij in o.m. in opdracht het monumentale Spanje-monument (19887/88) in Amsterdam en de ‘Skydancer’ in Rotterdam-Delfshaven.
Zijn tekeningen, beelden en voorstudies zijn in de collecties van musea en particulieren in binnen- en buitenland te vinden.

Exposities en boeken
Hoogtepunten waren zijn solo-expositie in het Singer Museum in Laren (NH) in 1987/88, Het Drents Museum ‘Verstilde beweging’ in 2009/2010 en op Slot Zeist in 2015. Ze gingen alle drie vergezeld van uitgebreide rijk geïllustreerde publicaties, die voor zover niet uitverkocht, in de museumwinkel te koop zijn.