Lisette Verkerk (Peru)
kunstinzicht.nlArt Amsterdam
07-05-2008 t/m 12-05-2008
www.schoots.com
Las Manos del Peru
04-05-2008 t/m 07-06-2008
www.schoots.com
Over mijn project
03-01-2008 t/m 31-12-2008
Zonder verwachting, zonder materiaal ga ik naar een plek en zie wat deze mij biedt.
Het is zo verleidelijk om iets vertrouwds mee te nemen. Iets waaraan ik me kan vasthouden, wat een verklaring biedt voor de achterblijvers die willen weten wat ik ga doen, wat ik ga produceren.
Maar uit het niets ontstaat iets. Eigenlijk is het er al. Je hoeft alleen maar te kijken. Als je kijkt en je laat verwonderen, krijg je iets te zien wat normaal afgesloten blijft.
Las Manos del Peru
Een maand trok ik rond in Peru. Ik wilde het land verkennen, voordat ik er aan de slag ging. Ik ontdekte het licht, de natuur, de kleuren, symbolen, materialen, de eenvoud en de mensen. Zij maken wat hun handen kunnen maken; vaak de prachtigste dingen vanuit hun kennis van het materiaal en de cultuur van het land.
Nergens in Peru staan handen stil; ze zijn het gereedschap van vele Peruanen. Ik was er door gefascineerd. Zo ontstond het idee voor mijn kunstproject in Peru: Las Manos del Peru. Handen, van de handen van Peru. In een materiaal dat hen eigen is.
Hart van Peru
In Peru is weinig ruimte voor kunst. Kunst is een toepassing die nergens toe doet. Dus mijn project was een uitdaging: ik vroeg vakmensen iets te creëren wat er in hun beleving niet toe doet. Handen, op een eigen manier, zonder specifieke functie. Dat zijn ze niet gewend.
Ik heb losgelaten, contact gehouden en ben verrast. Niet eens altijd door de schoonheid van het kunstwerk zelf, maar door het resultaat. Ieder heeft iets van zichzelf naar boven gehaald en mij dat laten zien. Het is hun kunstwerk, en tegelijkertijd ben ik er zo bij betrokken dat ik overal in verweven zit.
Het zijn allemaal documentjes geworden, schatten. Elk kunstwerk vertelt iets over Peru. Het harde eucalyptushout, waarop Peruanen ook koken. De hoedenstof, waarmee voor alle oude dames een prachtige hoed wordt gemaakt tegen het felle licht. De heiligbeelden, die de rol van de kerk benadrukken. Het keramiek, uit de aarde van Cusco.
Ik heb alle kunstwerken uit het hart gekregen. Uit het hart van de mensen en uit het hart van Peru. Ik kreeg ze nooit zomaar. Ieder vertelde er een verhaal bij; als een ritueel. En ieder was trots, dat hij of zij op een eigen manier iets van Peru kon laten zien.
Als je jouw hart laat zien, geven mensen heel veel van zichzelf terug.
Nelly Dijkstra over mijn ervaring in Peru
Kuychi
02-01-2008 t/m 31-12-2008
De initiatiefneemster Helena van Engelen, heeft ruim zeven jaar geleden haar leven een wending gegeven. Zij vertrok naar Peru en heeft een project ontwikkeld voor kansloze kinderen en alleenstaande moeders.
Een prachtig initiatief, een geweldige samenwerking die de zwakken weer een kans geeft sterker te worden. Helena werkt samen met een Peruaans team om zo de vaak zeer afgelegen en van alle hulp afgesloten leefgemeenschappen (comunidades) van overleven naar leven te ontwikkelen. Geen ontwikkelingswerk maar samen werken aan ontwikkeling.
Zie je hoe mooi je bent?
In het familiehuis leeft Helena met haar zestien kinderen. Getraumatiseerde en verwaarloosde kinderen die stilaan de “rode draad” weer op durven te pakken. Samen vormen zij een gezin, een thuis. Helena leert de kinderen dat leven méér is dan overleven. Zij geeft hen veel liefde maar ook structuur en een vast schema dat rust geeft. “De kinderen hebben zoveel zielenpijn. Juist zij hebben een feilloos gevoel voor oprechte aandacht. In de badkamer hangen grote spiegels. Mijn kinderen moeten leren weer van hun spiegelbeeld te gaan houden. Hierdoor krijgen zij weer gevoel voor eigenwaarde, levenslust en zin in de toekomst. Het is mooi om te zien hoe mijn kinderen weer kind worden.”
In het dagcentrum.
start een nieuwe toekomst voor de allerarmste kinderen en jongvolwassenen uit de omliggende leefgemeenschappen. Ruim 120 kinderen volgen een basisopleiding. Vakken als lezen en schrijven, reken, computerles, biologisch tuinieren, het gebruik van de bibliotheek, Engels, creativiteit en sport worden aangeboden. Het prikkelen van de creativiteit door sport en spel is van groot belang bij de ontwikkeling van deze vaak getraumatiseerde kinderen. Immers, kinderen die creatief geprikkeld worden leren gemakkelijker hun problemen op te lossen.
De jongvolwassenen, ruim honderd, volgen een vakopleiding genaamd: Cetpro (te vergelijken met een MBO-opleiding). De opleidingen elektrotechniek, houtbewerking, informatica, Engels + hotellerie en industriële confectie worden afgesloten met een staatsexamen. Met deze officieel erkende diploma’s kunnen deze jongelui een toekomst opbouwen in een land waar een groot tekort is aan deze vakkennis.
Verder wordt er in de avonduren les en voorlichting gegeven aan de volwassenen. Een vrouwen-coöperatie werd opgericht.
Op het project wordt ook medische en tandheelkundige zorg verleend aan degenen die door armoede deze zorg moeten ontberen. Maar ook buiten het project, in de arme leefgemeenschappen en op scholen, worden vele kinderen en volwassenen wekelijks preventief behandeld, bijvoorbeeld door fluoridering van de tanden en parasietenbestrijding.
Sommigen noemen het: "een druppel op een gloeide plaat" ....... Maar je zult maar nét onder deze druppel staan!
Helena en haar team verrichten geweldig werk in Urubamba, u , wij helpen haar graag dit verder te ontwikkelen.
In Nederland en België wordt Fundacíon Niños del Arco (Peru) ondersteund door Stichting Kuychi.
Meer informatie: www.kuychi.org en emaill: info@kuychi.org
Pasa la Voz
01-01-2008 t/m 31-12-2008
Stichting Pasa la Voz (in het Nederlands: Zeg het voort!) is een stichting die werkzaam is in Cusco, Peru. Daar werkt zij samen met twaalf lokale organisaties die zich richten op kinderen in achterstandsituaties. In het dagelijkse leven wordt deze kinderen nauwelijks naar de mening en ideeën gevraagd; stichting Pasa la Voz in Peru en haar partnerstichting Hoedje van Papier in Nederland zetten zich in om hen te leren zich te uiten en hun stem te laten horen.
De kinderen van de verschillende projecten komen gedurende 3 trimesters wekelijks twee keer naar Pasa la Voz om deel te nemen aan multimedia workshops. Het eindresultaat is de Pasa la Voz kinderstraatkrant en verschillende videodocumentaires, waarbij de inhoud volledig door de kinderen zelf wordt bepaald en gemaakt. De krant verschijnt in het Nederlands, Spaans en Engels. Kinderen kunnen dus aan een lokaal, nationaal én internationaal publiek laten zien wat ze kunnen, denken, dromen en doen.
Pasa la Voz wil met haar workshops, zoals de workshop journalistiek, kinderen op een andere, creatieve manier leren nadenken, hen stimuleren om trots te zijn op zichzelf en om voor zichzelf op te komen. Poëzie geeft handvatten om dit te bereiken.
De kinderen kregen de opdracht om na te denken en te discussiëren over poëzie; poëzie niet alleen in woorden, maar ook in afbeeldingen en metaforen. Vervolgens is hen gevraagd hoe zij zichzelf zouden weergegeven en beschrijven in een gedicht, gebruikmakend van elementen uit de natuur, kleuren, lichaamsdelen, dieren etcetera.
Het resultaat bestond uit een groot aantal verrassende gedichten; allen een beeldende reflectie van henzelf.
Tijdens de creatie van deze gedichten, kwamen de kinderen zelf op het idee om de mooiste gedichten op een lichaamsdeel te plaatsen. Na een uitgebreide discussie was iedereen het erover eens om de gedichten op handen te schrijven en het resultaat door elkaar met een camera te laten vastleggen. De kinderen kozen voor handen, omdat deze het meeste worden gebruikt en zij hier het minst makkelijk zonder kunnen. Zonder benen, zicht of gehoor, maar mét handen, kan je nog steeds eten, voelen, creëren en (vooral in Peru) werken!
Met zelfvertrouwen en trots tonen Maria Isabel, Kevin, Patricia, Deysi, Fredy, Jessica, Ingrid en Yulisa hun creatieve ´ik´ aan iedereen die het wil zien!
www.pasalavoz.nl en www.stichtinghoedjevanpapier.nl
gefotografeerd door Yulisa Laureana Apaza Hancco
En el cerro el árbol celeste soy …
El animal que duerme a los pies del árbol
Op de berg ben ik de lichtblauwe boom …
Het dier dat slaapt aan de voeten van de boom
Quiero ser toda una nariz que huele otra vez los cabellos de mi mamá Vicky
Ik zou een echte neus willen zijn die opnieuw het haar ruikt van mijn moeder Vicky
Soy piedra verde y antigua de río - Una casita de barro en el cerro tibio
Ik ben als een groene, oude riviersteen – Een aarden huisje op de lauwwarme berg
Rayos de lluvia
Agua de sol
Ya madruga en mi corazón
Stralen van regen
Water van de zon
reeds ontwaakt in mijn hart
Fuego del campo fuego que incendia
Picaflor verde que busca la miel de la flor
Vuur van het land, vuur dat ontsteekt
Een groene kolibri die de honing van de bloem opzoekt
Soy las estrellas nuevas e incandescentes, una callecita cálida Cusqueña
Ik ben als nieuwe, gloeiende sterren, als een warm straatje in Cusco
gefotografeerd door Fredy Yucra Sucre
Quisiera ser los ojos de mi gato
Ver la luna y su brisa
Ik zou graag de ogen van mijn kat willen zijn
De maan kunnen zien en haar bries
gefotografeerd door Deysi Ruth Daza Velásquez
Intensa que como brotan de estas manos la esperanza
Intens de manier waarop de hoop uit deze handen ontspruit
Pablo Seminario
01-01-2008 t/m 31-12-2008
Seminario Ceramic Studio has been dedicated to the discovery of techniquies and designs from ancient Peruvian cultures. Pablo Seminario & Marilú Behar presents a new art expression, providing continuity to these cultural inheritances.
We develop sculptures, murals, decorative pottery and dinnerware.
www.ceramicaseminario.com
