Lisette Verkerk
kunstinzicht.nlSelectie uitspraken FPC Veldzicht te Balkbrug
09-12-2010 t/m 09-12-2010
Met name vrouwen zijn er goed in.
Zij bepalen de routing voor jou.
Wij zijn onze vrijheid kwijt.
Daarna geven ze aan dat het prettig is dat het weer schoon is.
Schoppen tegen het systeem.
Vertrouwen in de mens houden.
Pas als het echt mis gaat, komen wij in actie.
Zelfbeschadiging door je eigen vrijheid af te nemen.
Ik vind het moeilijk om met iemand in gesprek te gaan.
Ik ben bang om iets verkeerd te zeggen.
Het is mijn drugs.
Het snijden is niet mijn probleem.
Zelfbeschadiging. Dat ben ik.
mini-symposium Met mij alles goed | Palier | Den Haag
30-09-2010 t/m 30-09-2010
Het mini-symposium gunt u een blik op zelfbeschadiging bekeken vanuit de wetenschapper, behandelaar en patiënt. Tijdens het symposium vindt de opening plaats van de expositie ‘Met mij alles goed’ – van litteken naar taal. Een ontdekkingstocht langs diverse kunstwerken over zelfbeschadigend gedrag. Tot 30 november te zien bij Palier in Den Haag.
Programma
13.30 uur | Ontvangst
13.45 uur | Opening door middagvoorzitter Karin Bruers, cabaretière en presentatrice.
14.00 uur | Zelfbeschadiging en wetenschap door drs. Nienke Kool, verpleegkundige en wetenschappelijk onderzoeker bij het Centrum Intensieve Behandeling Palier in Den Haag.
14.40 uur | Zelfbeschadiging en behandeling door drs. Dorothé Ernste, klinisch psycholoog en manager behandelzaken bij stichting de Jutters.
15.15 uur | Ervaringsverhaal over zelfbeschadiging door Marjo Verweij, cliënte en voorzitter cliëntenraad Palier.
15.30 uur | Paneldiscussie.
16.00 uur | Korte uitleg en opening van expositie' Met mij alles goed'- van litteken naar taal.
16.10 uur | Bezoek aan de expositie onder het genot van een hapje en drankje.
Locatie: Franciscuskerk, Monsterseweg 75, 2553 RJ Den Haag
Meer informatie over programma en aanmelden: www.palier.nl
Selectie uitspraken Palier te Den Haag
30-09-2010 t/m 30-09-2010
Engelengeduld.
Het is een patroon dat er diep in zit.
Een mens is geen diagnose.
Zelfbeschadiging ben je niet.
We hebben weer een glasbak. Iemand die glas in haar vagina stopt.
De bloedbarak.
Je bent er zo mee bezig.
Kun je het zelf nog aan of moeten we het overnemen?
Ik weet het gewoon niet meer.
Wij zijn gewend aan heel ziek gedrag.
Het is jou weer niet gelukt om mij te beschermen.
Ik ben machteloos. Jij bent machtig.
Het is een hele opluchting als je voor jezelf besluit dat je er niets mee moet.
Op de gesloten afdeling gaat het vaak van kwaad tot erger.
Een paar dagen later klagen ze over pijn.
Selectie uitspraken GGZ Oost-Brabant te Rosmalen
15-07-2010 t/m 15-07-2010
Soms doen ze het om ons te straffen.
Het is soms een vervelende manier van aandacht vragen.
Aandacht…het is nooit genoeg.
Ik wil niet weglopen.
Ik sta niet van veel dingen meer te kijken.
Meer tijd. Meer aandacht. Zodat mensen niet in crisis raken.
Veiligheid als recht voor iedere verpleegkundige.
Ik ben erin gehard.
Ze doen het altijd op het moment dat jij het niet kan gebruiken.
Het gedrag afwijzen maar de persoon niet.
Angst om…er gebeurt iets en dat heb ik niet onder controle.
Selectie uitspraken Symfora groep Amersfoort
19-04-2010 t/m 19-04-2010
Wij proberen neutraal te reageren.
Moeilijk maar ook uitdagend.
Ga pas in gesprek als iemand zich goed voelt.
Het erge is dat je er ook aan went.
Je kunt niet tegelijkertijd in behandeling zijn en jezelf beschadigen.
Binnen deze behandeling ga je op zoek naar alternatieven.
Therapie ondermijnend gedrag.
De kunst is de signalen die eraan vooraf gaan te herkennen.
Ik ben er voor je.
Blijf er niet alleen mee worstelen.
De mensen die snijden die willen dat we het zien.
Ze willen gered worden.
Het is een communicatie middel.
Selectie uitspraken GGZ Eindhoven
27-01-2010 t/m 27-02-2010
Binnen team, gevoel van walging.
De barrière is sterk.
Het is een heel individueel gegeven.
Gewoon bespreekbaar maken.
In wezen ben je beiden slachtoffer.
Jammer dat het op deze manier moet.
Bij automutilatie volgt ontslag.
Bezint eer ge begint.
Je went eraan maar ook weer niet.
Ik word geconfronteerd met iets waar ik helemaal niet op zit te wachten.
Deze pijn daar ben ik de baas over.
De angst. Het lijden is immens groot.
Zijn er alternatieven?
Het oordeel verlengt het lijden.
Het is niet de situatie die het lijden veroorzaakt maar de betekenis die je aan de situatie geeft.
Zelfbeschadiging is een keuze.
Heb ik dan iets fout gedaan?
Wat heb jij nodig zodat wij toch ons werk kunnen doen?