Wanneer je zoals Ben Rikken zoekt naar een overtuigende ruimtelijke weergave van het kleurige landschap, dan is dat gegeven al een probleemstelling op zich. Om dat op te lossen is veel vakmanschap nodig; in 35 jaar schilderen heeft hij dat wel veroverd.
Ben Rikken zoekt in het landschap naar een synthese van licht, kleur en handschrift, waarbij hij uiteindelijk de vorm ‘omspeelt’. Ben zoekt naar dat ene specifieke moment; vandaar dat hij van hetzelfde onderwerp verschillende versies maakt bij steeds weer ander licht. Het onderwerp doet er voor hem niet zo toe; belangrijker is de vraag: ‘wat boeit mij in dit onderwerp, wat zijn hoofd- en bijzaken, welk kleurcontrast kan ik gebruiken:’
Op zijn vele reizen naar Zuid-Europa heeft hij een warmer palet ontwikkeld.
Ben is echt een schilder van de ‘Belle Peinture’, het elegante handschrift. Van
dichtbij zie je vaak alleen ritmische vlekken en vegen; op enige afstand vertonen zich schitterende landschappen. ‘Ruwe’ partijen met een stevige kwaststreek worden afgewisseld met mooie zachte stukken. Ben schildert snel: ‘want ’zegt hij, ‘voor je het weet is net die ene mooie ochtendstemming al weer verdwenen.’