Figuratief maar met een eigen zwier
Mijn artistic statement, als je dat zo mag noemen, zou zijn: wees nooit saai! Tevaak kom ik kunstwerken tegen die technisch perfect (lees: hyperrealistisch) zijn, maar niet prikkelen. Art has to sparkle! De kunstenaar is er zelf vaak wel van overtuigd dat iets goed gelukt is, maar de kijker moet de kunst echt kunnen be-leven! Er moet dus 'iets' gebeuren tussen het doek of het papier en de kijker. Daar wil ik graag voor zorgen door wel herkenbaar te zijn en blijven in wat ik afbeeld (dat zijn meestal portretten), maar altijd te zoeken naar een verrassende expressie, die de kijker bijblijft. Dat kan tederheid zijn (hele zachte overgangen binnen een gezicht) of juist boosheid, verontwaardiging of verdriet en pijn.Mijn lijn- en kleurvoering staan nooit vast. Ik heb - om het zo maar uit te drukken - niet een 'vast stel tools' die ik steeds weer inzet. Ik wil me laten leiden (en dat doe ik ook) door de gevoelens van het moment waarop ik mijn 'zitter' (meestal via een foto) ontmoet. Wat gebeurt er? Wat voel ik? Wat roept dat gezicht, die blik, die sfeer, die kleur, wat roept het wakker? Ik kies mijn medium altijd pas na die 'ontmoeting' en breng daarin soms op het allerlaatste moment - als alles klaar staat om te beginnen met tekenen of schilderen - nog verandering aan.
Ik ben bij portretten echt een tekenaar die schidert. Bij landschappen - maar die maak ik niet zoveel, wil het wel meer gaan doen - is het eigenlijk andersom. Daarom vind ik beide - portretten en landschappen - zo interessant. Ze vragen beide iets heel anders van me en dus wil ik beide in de toekomst graag meer gaan exploreren. Uiteindelijk gaat het om wat dingen met je doen. Met jou, als kunstenaar, en met de kijker of koper van de kunst.
Ik geloof niet in een 'markt' voor kunst (ook niet voor de mijne), ook al zie ik dat mensen roepen dat die bestaat. Wat in veilinghuizen als Sotheby's en Christie's gebeurt, vind ik weinig met kunst van doen hebben. Ik vind een gewone expositie al spannend genoeg, waar je mogelijke kopers ontmoet en je een echt verhaal van mens tot mens vindt. En dat komt dan later weer terug in mijn kunst, is wat ik altijd hoop.
Fijn dat u er even was.
Misschien ontmoeten we elkaar eens?
Groet,
Camille
Ps. Wil je weten hoe het een oudere kunstenaar vergaat die nog niet zolang in Amsterdam-Oost woont? Kijk dan eens regelmatig op mijn blog op de Indische Buurtbalie: https://indischebuurtbalie.nl/buurtblog?id=55380