het veranderende beeld

Vernooij’s beelden vragen om een actieve houding van de beschouwer, om zijn werk te bevragen, om mee gaan in de beweging of de op handen zijnde gebeurtenis die wordt gesuggereerd. En om het beeld in zijn of haar hoofd af te maken.

Door de mate van abstractie zijn de kunstwerken zeker niet snel te bevatten. Het helpt als de beschouwer weet dat Vernooij’s sculpturen gaan over het ‘verhouden met dualiteit’. Dit begint al met de tweeslachtige bron van zijn kunstwerken. De romantische perceptie van het dagelijks leven, die het verlangen tot kunst maken bij Vernooij aanwakkert. En de boeddhistische vertaling ervan, die gaat over de kunst van het weglaten en het willen vangen van het eeuwig veranderende. In zijn beelden, het resultaat van het maken, is er van alles als tweevoudig - twee dingen die samengaan - of tweeslachtig - twee tegenovergestelde zaken - aan te duiden. Te ontdekken wat deze ‘tweeheid’ is in de afzonderlijke kunstwerken, vormt de leidraad voor de ontdekkingstocht naar de beelden van Coen Vernooij.

Door Judith van Beukering