Schilderen met licht

Het werk van Ferry Reijnders lijkt bijna te leven. Zijn schilderijen lijken op het eerste gezicht statisch, maar de figuren zitten op wonderbaarlijke wijze vol leven en beweging. Dit komt doordat de kunstenaar er in slaagt het vluchtige moment van een beweging, die nog verder gaat, nog niet afgesloten is, op het doek te vangen. Dat ene moment wordt bevroren maar onherroepelijk ontstaat in de voorstelling van de beschouwer de complete beweging, dus zowel de bewegingsmomenten daarvoor als daarna. Daardoor lijkt het schilderij tot leven te komen.

Doordat de schilderijen zozeer met beweging, met het stille leven van korte momenten bezig zijn maken ze een heel andere indruk dan de meeste schilderijen die van vrouwen gemaakt worden. Daar zie je meestal de (voor-)oordelen van de kunstenaar sterk naar voren komen. Vrouwen worden dan zo geschilderd als de kunstenaar ze wil zien, naar zijn interpretatie - dat wordt dan als “vollendete Tatsache” gepresenteerd. Daardoor wordt de vrouw tot een object gedegradeerd. Bij Ferry Reijnders lijken niet de meisjes zelf het object maar dat waar ze mee bezig zijn - hun beweging. Daardoor maken zijn schilderijen een zoekende, onderzoekende indruk, alsof hij erachter wil komen wie ze zijn, de meisjes die hij schildert, zonder dat hij ze vast wil leggen naar zijn eigen voorstelling. Het werk is daarom op een aangename manier voyeuristisch. Het is geen agressief voyeurisme, hij geeft de door hem gadegeslagen figuren de ruimte.

Naast de beweging weet de kunstenaar ook het licht te vangen. Door dikke klodders verf op de juiste plekken ontstaat een levensechte diepte suggestie. In de woorden van een collega: het is alsof hij schildert met licht.