Over het werk

Mijn vertrekpunt zijn foto’s, uit de krant of met smartphone. Daarna volgt een selectie op compositie, drama; verstilde beweging.
De foto's bewerk ik met de computer en bepaal daarbij met de uitsnede het formaat en de verhoudingen. De kleuren probeer ik te zien, zoals Daniels die door transparante snoeppapiertjes keek, als lagen, transparante coulissen in een landschap.
In verleden onderzocht ik met collagetechniek of het vouwen van foto's welke lijnen de expressie dragen en ontdekte dat ook Francis Bacon dat deed.

Uiteindelijk draait het kunstenaarschap om het maakproces. Ik probeer binnen elk schilderij iets te ontdekken, het schilderen op een andere nieuwe manier te doen.
De idee staat aan het begin helder voor ogen, maar in de schets is het altijd zoeken naar het beeld bepalend lijnenspel.
Na de imprematuur (een pap van lijm en Gesso) volgen lagen olieverf, geen acryl, "verf moet ruiken". Het pigment meng ik in dunne langzaam drogende olieverf dat zich laat 'lezen' op de bodem van een transparant partybekertje. Het doek moet op spanning en vrijwel horizontaal. De lange droogtijd geeft mogelijkheden tot ingrijpen, vegen en schrapen of juist tot 'lopers'. Ik ben een beeldhouwer, een zwoeger, moet het hebben van het werken, niet van het virtuoze gebaar. Mijn werk oogt daarom fysiek.
Het recente afdekken met schildertape, geeft extra mogelijkheden in de gelaagdheid. Door verf als vloeibare materie te bewerken, ontstaat het beeld als eine ‘Ahnung’ waar de tinten tot harmonie komen, en valt, zoals in het idee, elke lijn op zijn de plek.

Als kunstenaar en als arts, houd ik van mensen in de expressie bijvoorbeeld door de houding van een arm of hand. Door de uitdrukking in ruimtelijke zin te achterhalen, krijg ik zicht op de betekenis van de foto.
2016 JW

-----------------------------------------------------------------------------------------
Uit de openingswoord bij expositie ‘Elk schilderij, een verhaal’
Toren Abdij Marienkroon (Nieuwkuijk) 2011.

Van collages tot een nieuwe realiteit.
"Ik houd ervan als een schilderij ergens over gaat, een verhaal of gebeurtenis vertelt. Fotografie en film zitten dicht op de werkelijkheid en vormen een favoriet raakvlak. Door foto’s te verzamelen, reageer ik op wat er om mij heen gebeurt. In het vrijelijke gebruik voel ik mij postmodernist en kind van deze tijd: alle informatie ligt open, elk beeld is een kopie van een kopie. Sommige beelden kleven aan me, door ze te reproduceren raak ik pas kwijt..
Collagetechniek geeft de mogelijkheid tot composities met dwarsverbanden die verwarren en vervreemden.
Daarna volgt het schilderen; hoe zet ik wat ik zie om in verf, hoe breng ik de fragmenten tot een samenhangend geheel. Deze omvorming is een vrij en associatief proces. Met een ‘losse toets” en dunne olieverf die al drogend bewerkt kan worden, ontstaat een laagsgewijze opbouw. Het samengestelde beeld smelt tot een geheel waarin het oog kan wegzinken. Deze blikvertraging laat het schilderij ‘vermoeden’ en ontstaat ruimte voor ieders verhaal".
JW

------------------------------------------------------------------------------------------
Uit 2014:
Harmonie en vervreemding als uitingen van sociaal engagement.
In hedendaagse kunst is het de vraag of kunst meer voor moet stellen dan illusie. Door te kiezen voor concretisering rond menselijke gevoelens geeft mijn werk uiting aan sociaal engagement. In de verbondenheid tot meevoelen, gelatenheid of verontwaardiging ligt de basis voor een collectief verband. ‘Een verlaten huis’ of ‘de harmonie tussen schoonspringers’ maar ook de ‘vervreemding tussen man en vrouw’, ze vormen verstilde emoties met ruimte tot communicatie over en weer. Als arts en kunstenaar vormt verwondering mijn basis. Beiden bieden ruimte aan de wens om ‘iets doen wat er toe doet’
JW

------------------------------------------------------------------------------------------
Uit 'Whatsapp chat' 2016
"Misschien is dat het moeilijke aan vrouwen/mensen: dat er in de gelaagdheid schijnbaar fixatie bestaat... maar je weet nooit wanneer en wat en hoelang aspecten in lagen veranderen / bewegen. Niets is vast. Alles beweegt. Gelukkig maar. Kunst is dan om met die beweging mee te manoeuvreren... en vooral niet proberen vast te pinnen op eerdere gebeurtenissen / uitspraken ... acteren in het nu .. Bij schilderen lijk je wel te kunnen fixeren in alle lagen .. maar juist in jouw schilderijen lijkt me er tussen de lagen een soort verticale interactie die juist weer het dynamische suggereert ... je ziet een werkelijkheid ... maar die kan ieder duiden naar eigen believen op elk moment".
Met dank aan 'Miek'

-----------------------------------------------------------------------------------------
Enkele van mijn favoriete kunstenaars:
Erik Andriessen, Lucassen, Warhol en Basquiat, Marlene Dumas en Francis Bacon.