Snuiten serie en eieren serie
Autonoom werk Mika Stam- van Vonderen;4 verschillende serie’s schilderijen.
1. Dierensnuiten
2. Eierenserie
3. Special people
4. Down Under
Achtergrondverhaal snuiten serie:
Van oorsprong boerendochter zijn is de basis van de serie snuiten die ik schilder.
Als klein “meiske” op het Brabantse platteland vond ik het enorm spannend tussen
de beesten te leven. Ik riep dan ook dat ik later met dieren wilde werken. Wat mij bijstaat zijn vooral de vele snuiten die mij tegemoet kwamen, op ooghoogte, enorm groot in
mijn beleving, de ene nat en klef, de andere neusgaten zo groot dat het leek alsof ik er in verdwijnen kon als Alice in Wonderland dat deed in het konijnenhol. Rimpelige, ruwe, fluweelzachte, harige, droge, warme en koude snuiten. Ze aanraken, dat was nog wel het allerspannendst. Zou het beest toehappen? Je vingers er af bijten? Of net zo lang eraan sabbelen en likken tot ze als een lolly zouden doen slinken tot er enkel het skelet van de vingers nog over bleef….?
De schilderijen maak ik van olieverf, opgezet op doek met paletmessen en verder uitgewerkt met kwast en penseel. Zo probeer ik de verschillende structuren en huid uitdrukkingen op een foto realistische manier neer te zetten. Spelend met formaat en compositie. De schilderijen spreken voor zich… hoewel…. Als men langer er naar kijkt vraagt men soms zichzelf af wat er achter de snuit schuilt. En heel soms…is het wel een snuit????
Bewuste keus om alle schilderijen uit deze serie te voorzien van een donkere achtergrond. Het clair-obscur wat “onze” Rembrandt zo mooi wist toe te passen met zijn mede schilders uit zijn tijd. Zo komt het onderwerp nog sterker naar voren, niets wat het oog afleidt van de snuit, en daardoor benaderen de schilderijen mijn gevoel van toen ik dat kleine “meiske” was nog meer.
Achtergrondverhaal eierenserie:
Ik voelde dat ik mijn ei kwijt moest, na tien jaar steeds meer en meer in een keurslijf gedrukt, geleefd worden door de bel. Geleefd worden door alles om je heen behalve jezelf……
Wonen in een samengesteld gezin, maar ook het hele leven wat bestaat uit geven en nemen. Op zoek zijn naar een metafoor voor het gevoel waar ik, vooral met pubers in huis, steeds meer en meer tegen aan liep. Het gevoel dat je op eierschalen loopt, dat je heel voorzichtig moet zijn met wat je zegt en hoe je het zegt. Voor je het weet kraakt er weer 1 onder je voeten stuk.
Metafoor voor de alomvattende aarde, en de hele maatschappij. Hoe tolerant zijn wij???
Soms is het appeltje eitje, soms kies je eieren voor je geld, maar al je niet uit kijkt blijft er alleen een puinhoop achter, op een zilveren schaal opgediend. Spreekwoordelijke gezegden, maar ook woordgrapjes met een ei.
Achtergrondverhaal porttettenserie:
Mijn leven als kind op de boerderij was vrij geïsoleerd. Gelukkig had ik 3 broers en een zusje waar ik nog wat mee kon sparren. Later in mijn tienerjaren ging er een nieuwe wereld voor me open, ik ging "tienertoeren"! De zelfstandigheid om naar een nabijgelegen stad te reizen kwam op die manier binnen mijn bereik. En ja, in de stad, daar zijn nu eenmaal veel mensen te vinden. En al deze mensen hebben zo eenmaal hun (eigen)aardigheden.
Uren lang kon ik zitten kijken op een stoepje, genietend van al die uitdrukkingen, vormen en kleuren.
Het omgaan met mensen is in mijn verdere leven altijd een rode draad geweest.
Vrijwilligster jongerenwerk, docent beeldend op middelbare scholen, BSO medewerker en in mijn eigen atelier les geven aan diverse cursisten met diverse leeftijden. Mensen intrigeren en fascineren me
Wat ik in deze serie probeer te verwerken is o.a. de techniek die ik mijzelf eigen heb gemaakt met mijn snuitenserie. Pasteus opzetten met paletmes waardoor er een beweging in de onderlaag ontstaat. Dan verder de details uitwerken met penseel. Realistisch, maar niet teveel. Ik wil dat mijn toets duidelijk zichtbaar blijft. Het gaat tenslotte om de sfeer die ik neer wil zetten. Emoties en verhaal. Dat wil ik laten zien.
Achtergrondverhaal Down Under:
Kleur, vormen, vervreemding en vervaging. Beweging en stilstand. Dat zijn een aantal termen die in mijn hoofd voorbij flitsen als ik denk aan waar ik heen wil met mijn werk.
De motorrijervaring die ik op latere leeftijd ben gaan ontdekken hebben hier een grote link in.
De vrijheid, het gevoel in een vacuüm te zitten als je je helm op hebt, en alles wat er aan je voorbij flitst tijdens het rijden staat voor mij inherent aan het staren in een aquarium.
Elke rit op de motor is weer een nieuw avontuur. En dat is waar ik ook heen wil met mijn schilderijen. Nieuwe werelden die voor mij open gaan tijdens mijn roadtrip Down Under.