Door een open blik bruist het hart van verwondering. Als schilder en maker van ruimtelijke kunst ben ik altijd nieuwsgierig waar het einde is van mijn begin. Ik ontdekte dat je met kleur en vorm dingen kunt zeggen, die op een andere manier niet mogelijk zijn, en waar ik met woorden niet zo makkelijk bij kan. Ik gebruik het proces van maken als onderzoek voor wie ik ben en hoe ik het thema verder uitwerk. Ik conformeer mij niet aan een vaste stijl en experimenteer graag met verschillende materialen en technieken. Vaak ongepolijst, vol kleur en brutaal. Het toeval speelt een grote rol in mijn werk: ik verbeeld de werkelijkheid (on)bewust imperfect, waardoor er ruimte overblijft. Want ruimte geeft vrijheid, waarin alles mogelijk is. En dat past bij mij.

De vrijheid om te zijn wie je bent of wilt zijn, loopt als een rode draad door al mijn werk. Ik speel met grenzen en de fluïditeit tussen vrouwelijkheid en mannelijkheid (de antivorm van in gender hokjes denken). Als expressie van identiteit, tijdsgeest en persoonlijke emoties. Open, kwetsbaar, en puur. Het gaat over eigen waarde, eigen keuzes, en het recht om sociale verandering te beïnvloeden. Zoals het herdefiniëren van traditionele gender rollen, en waardering voor iedereen die het lef en de moed heeft om kleur te gebruiken en invulling geeft aan de ruimte tussen nul en een. Ik nodig de kijker uit tot reflectie, hokjes open te breken, waardoor ruimte ontstaat voor alternatieven. Zodat keurslijven breken, hokjes verdwijnen, en grenzen vervagen. Tolerantie is misschien het toverwoord. Voor een breder bewustzijn dat we allemaal maar mensen zijn. En dat betekent vrijheid en verbinding, waar kunst voor mij voor staat.