Over het werk
In de portfolio zijn de aquarellen ondergebracht in de volgende RUBRIEKEN:VOUWBOEK CANON OF THE CANYON AQUAREL MET MUZIEK (zie aparte tekstpagina's hieronder)
CORSICA
PORTRETTEN
LANDSCHAP
NATUUR
SCHOTLAND
ITALIË
ONZE LIEVE VROUWETOREN AMERSFOORT
zie ook op: YouTube
DIVERSEN
MODEL
SPAKENBURG EN ANDERE KLEDERDRACHTEN
NIEUW WERK
De meeste aquarellen in de portfolio zijn te koop, de prijzen staan er dan bij.
Deze prijs is inclusief 9 % BTW en exclusief lijst en passepartout. Als de lijst bij het schilderij hoort, is dat vermeld en zit bij de prijs in.
Verzenden is mogelijk voor niet ingelijst werk, hiervoor worden verpakkings- en verzendkosten berekend.
OVER DE WERKWIJZE:
Aquarelleren is een combinatie van schildertechnieken, die een resultaat geven wat met geen enkel ander medium te bereiken is. Meer nog dan bij andere schildertechnieken berust goed aquarelleren op de kunst van het weglaten, wat hier letterlijk genomen moet worden; alle lichtere partijen worden uitgespaard, er wordt omheen geschilderd. De verf is transparant en de structuur van het papier blijft zichtbaar.
Het dooreen waaieren van de kleuren in de waterfilm die op het papier ligt, bootst een verloop van de kleuren na, zoals ze in de natuur voorkomen. De structuur en de vochtigheidsgraad van het papier, de structuur van het pigment en de penseelstreek bepalen samen het resultaat. Hiermee te spelen en te experimenteren geeft enorm veel plezier.
De aquareltechniek is heel direct. Fouten zijn moeilijk of niet te herstellen, dit voorkomt eindeloos doormodderen aan een niet geslaagd schilderij.
Rita’s persoonlijke voorkeur voor aquarel:
“Hiermee kan ik mijn voorliefde voor het portretteren van mensen en dan vooral van kinderen, het beste gestalte geven. Een jong gezicht zonder rimpels of plooien, maar met een eindeloze variatie aan kleuren en licht en donker; het spel van overlopende kleuren en van kleur naar wit, dat kan nergens beter mee dan met de nat - in - nat methode.
Ik maak portretten in opdracht en vrij werk.
Soms heb ik samen met Wim dezelfde modellen, zoals bij het Drieluik met Pan, Neptunusfontein en Sorbe. Dit drieluik werd in museum Möhlmann tentoongesteld, samen met grote naakten van een tachtigjarige man en vrouw.” zie in de portfolio onder MODEL.
Met de huidige kwaliteit en lichtechtheid van de verf en het zuurvrije papier kan een aquarel veel langer goed blijven dan vroeger, zeker achter glas met een zuurvrij passe-partout ingelijst. Dat maakt een aquarel tot een volwaardig schilderij.
CANON OF THE CANYON is een project waarbij aquarellen gecombineerd werden met muziek.
Hiervan werd een vouwboek gemaakt, dubbelzijdig geprint in een hoesje van 16X24 cm
ZIE PORTFOLIO CANON OF THE CANYON
(Te bestellen via de mail, 35€ exclusief verzendkosten)
nieuw in 2020: VOUWBOEK CANON OF THE CANYON, AQUAREL MET MUZIEK, Rita van der Kant-Klomp, ©2020
Tussen het begin en het einde van een muziekstuk (in dit geval de Canon in D van Pachelbel uit de zeventiende eeuw) verloopt de tijd (horizontaal). De maten van het stuk strekken zich horizontaal uit over de acht bladzijden van het vouwboek. Het stuk kan steeds opnieuw worden uitgevoerd door de eeuwen heen, in een nieuw arrangement, (©Dick Klomp) met nieuwe teksten, in vier verschillende talen onder elkaar (© Rita), met nieuwe instrumentatie, in een ander tempo, met andere uitvoerders. Maar het akkoord, de klank en het woord van dit moment, is het enige dat ik kan waarnemen. Tegelijkertijd hoor ik alle deelnemende partijen (verticaal).
Bij het bekijken van een schilderij nemen mijn hersenen de illusie van een object of ordening waar, doordat de ogen het licht zien dat op precies dit moment wordt weerkaatst (verticaal). Wat ik zie is het oppervlak van de drager van het schilderij, waarop zich pigment bevindt dat bepaalt welke lichtgolven worden teruggekaatst en welke kleur en/of intensiteit kan worden waargenomen (bij een aquarel is de drager gestructureerd, wit papier met daarin getrokken onverzadigde, dus transparante pigmenten). Als ik mijn ogen verplaats over het oppervlak, neemt dat tijd in beslag (horizontaal). Ik zie dan voortdurend nieuwe lichtgolven. (Het beste waar te nemen wanneer er een wolk voor de zon schuift of de lamp het ene deel van het tafereel meer uitlicht dan het andere, zoveel beelden per seconde. (als in een film)
Meester Eckhart (13e eeuw): “De tijd is datgene wat verhindert dat het licht ons bereikt. Er is geen groter obstakel tussen ons en God.” La Plage des Templiers, Naturistencamping in de Ardèche, zomer 2017 Iedere morgen als ik zwom kwam er een nieuw stukje inzicht, met een in twee woorden te benoemen begrip, bij mij boven. Het waren verbluffend simpele inzichten, opgehangen aan meestal letterlijk herinnerde woorden uit de bijbel. Het diepst getroffen werd ik toen ik, bij de bron waar ik iedere morgen even aanlegde om het koude water te voelen en er soms wat van te drinken, het volledige begrip van 'Ik Ben' aanvaardde. De herinnering aan het Bijbelse verhaal van het Brandende Braambosje in de woestijn. Dat de naam van God, Jahwe, 'Ik ben die ik ben’ betekent. Hoewel, het is geen naam en niet in taal uit te drukken. Het is Begrip, diep Voelen, we zijn het Samen en Iedereen is het. Het idee om op de melodie van de Canon van Pachelbel een nieuwe tekst te maken, in plaats van het zich steeds herhalende Hallelujah, was geboren. De tekst is die zomer ontstaan, ingegeven en geïnspireerd door het zwemmen in de Ardèche. In de herfst daarna vroeg ik mijn broer om een driestemmig arrangement te maken, waarin deze tekst kon worden geplaatst in vier talen. De aquarel, het vouwboek, begint rechts. Zoals ik het in de vroege ochtend ervaar, als de eerste zonnestralen het water bij de Pastière, een stroomversnelling, glans en gloed geven. Dat stralende licht, het bruisende frisse water waarin ik me laat zakken en de stroming die me mee neemt naar de bron. Nu Is, Ik Nu, Ik Ben. Nu Ik is de Moeder, de Aarde, de bron van al het leven, die daar al die jaren zat te wachten tot ik het begrepen had. Ik Ben, Nu Ik, die Moeder, Gaia. Dan Jij; de Engel van de Ardèche, boven in de rotswand, zal over jullie die komen waken zoals hij over mij heeft gewaakt, al die ochtenden en middagen dat ik daar zwom en de weerspiegeling van jou in het water zag, samen met de blauwe lucht, de wit tot paarse rotsen, het groen en de schittering van het zonlicht op de golven die in de schaduwen van de rotswanden voor een altijd rusteloos bewegend patroon zorgen. Niets is statisch, het Nu in ieder geval niet. Toen Zij: Onder de Falaise, een overhangende rotswand, dobberen de luchtbellen, complete planetenstelsels in immense universa, die uiteenspatten en opnieuw geboren worden. Ik zie ze al zwemmend met mijn eigen hoofd in de bel weerspiegeld. Ik voel het water, koel aan mijn lichaam trekken en ik voel dat ik leef, en tegelijkertijd in het immense heelal tussen de andere luchtbellen in- en uitdij, omhoog bubbel en uit elkaar spat. Zijn Wij, de weerspiegeling van de rotswand in het water. Bovenop die rotswand is een uitzichtspunt, een balkon, waarop de toeristen uitkijken over de meander in de Ardèche. De rivier raakt daar bijna zichzelf, de helft van een X. Soms zijn wij ook die toerist, de toeschouwer, maar NU zitten wij in de meander, de IKS ∞ . Ik ben aangekomen bij de volgende stroomversnelling en kijk om. De rotswand die ik nu zie is de rechteroever van waar ik net zwom, maar ook de rechteroever van de rivier verderop, om de bocht van de meander. Als ik verder zou zwemmen, zou ik dus langs dezelfde rots komen. Nu is: ik loop terug om de volgende morgen opnieuw te beginnen. Dan: Midden in het geweld van de stroomversnelling van de Pastière is een stil poeltje in de keerstroom; de gedachten blijven daar hangen. De Ik gaat mee met de stroom het licht in! Bij de bron hoor ik het gedruppel van water als ik terug kom om ècht te luisteren.
(van rechts naar links lezen)