3
Duco Crop

Alleen al om naar Bibi te kijken krijg je al zin om
een briefing voor Tchaikovsky Stadt te vormen,
maar de componisten staan nog allemaal belabberd op deze planeet.

Als voor de oorlog op elke hoek van elke Rotterdamse straat
een gouden standbeeld had gestaan van Ludwig van Beethoven,
hadden de Duitsers de stad wel anders benaderd.

Gelukkig kan ik nu met Bibi mijn do-re-mi-fa-so-la-ti-do muziek plankjes
in de poorten lijmen van het Paleis van Sheik Mohammed Bin Rashid Al Maktoum.
Wie nou wat goed of verkeerd doet, Bibi kan lekker onbezorgd schommelen.

Maike en Marck hebben wel mijn kinderwens verbeeld maar
geen kinderen is ook iets want
als ik kinderen had gehad had ik mij nu niet kunnen concentreren op mijn teksten,
en zou ik afgeleid zijn met van alles en nog wat.

Het ziet er leuk uit zo'n paleis maar
er gaat toch niets boven mijn achtertuintje met mijn kopje thee
en droog theebiscuitje en niemand aan mijn oren.
En Scheik Mohammed Bin Rashid Al Maktoum zou stinkend jaloers zijn op mij.

Al die officiele plichtplegingen, ik zou er niet aan moeten denken,
laat mij nou maar genieten van die merel of mus,
of hoe de poes heerlijk lui op de tafel ligt.
Vaak zeg ik tegen Mieke; wat moet een mens nog meer?

Gewoon heerlijk doelloos naar de bloemen kijken en
genieten van dat lekkere thee smaakje,
en zo''n lekker biscuitje of zoen van Mieke.

Ik geef hem de oren van Beethoven als een filter,
want uiteindelijk is elk mensje maar een mensje
en kan bruintje trekken wat bruintje kan trekken.

Ik ben blij dat ik die foto van Bibi heb gemaakt en
er zal een moment komen dat ze blij is nog even terug te kunnen blikken
van dat moment op die schommel.
En die blikken van Maike haar moeder.

Of die dag dat we naar het Nijntjehuis gingen en
ze haar boekje bekeek.
Misschien word ze ook wel zo'n klank-koningin als haar moeder.