IN de hoek van de kinderboerderij staat de haan zich uit te sloven, draait rondjes om zijn as, steekt zijn trots nog eens extra uit en laat de veren ruizen. Hij schreeuwt het uit. Kijk mij nou. Hij krijgt daarmee volledig mijn aandacht, het kan me niet ontgaan, ik vind het prachtig. Maar het was hem daar niet om te doen, de vrouwtjespauwen gaan door met waar ze mee bezig waren, eten en rondscharrelen. Ze hebben geen zin in sex vandaag. De vrouwtjespauwen op hun beurt hebben dan weer meer oog voor mij dan voor de haan. Ze gunnen hem geen blik waardig. Het blijft een wonderlijk fenomeen dat aandacht vragen en aandacht krijgen. Ook in de dierenwereld. 29 april
