Op een gegeven moment was ik klaar met mooie plaatjes schilderen. Ik wilde meer los. Hier begon het: maak het eerst maar lekker lelijk en dan kijk je later wel wat je erin ziet. Uiteindelijk kwam ik uit op een tussenweg. Want ik ben ook weer niet zo'n woesteling die dingen maakt waarvan je denkt: dat kan van alles zijn. Ik wil altijd het gevoel hebben dat ik een verhaaltje heb gemaakt. Vaak zijn dat fragmenten uit film of theater die mij op de een of andere manier geraakt hebben. Soms heb ik het schilderij al gemaakt en dan denk ik: dat komt daar vandaan. Niet heel precies. Want het gaat zonder voorbeeld van een plaatje. En dat is fijner.
