Nog niet zo lang geleden kwam ik in een fase van mijn leven terecht waarin ik dringend behoefte kreeg aan een keukenmachine. Ik kon geen recept opslaan of er werd mij geadviseerd alle benodigde ingrediënten in de keukenmachine te werpen. Aangezien ik die niet had begon ik te twijfelen aan mijn keukenkwaliteiten. Na lang wikken en wegen bestelde ik zo'n machine. De volgende dag stond er een enorme doos voor mijn deur. De bezorger stak er net boven uit. Mijn keuken leek opeens een stuk kleiner met dat grote apparaat inclusief alle mogelijke opzetstukken. Maar ik liet me niet ontmoedigen en ruimde een hele kast uit voor de nieuwe aanwinst. Vervolgens duwde ik de eerste winterpenen, koolrapen en bloemkolen in mijn keukenmachine. Het kabaal was oorverdovend. De groente werd met de kracht van honderd paarden razendsnel in allerlei plakjes en reepjes de rondte in geslingerd. Overmoedig probeerde ik alle opzetstukken en bijbehorende recepten uit, die tot dan toe voor mij onmogelijk hadden geleken. Ik was zowaar een gelukkige huisvrouw. Waarom zijn machinale geluksmomenten bij mij toch altijd van zo korte duur? Al na een paar dagen begon de machine trager te worden. Hij vergat stukken ui te hakken, klopte lusteloos de eieren en raakte zelfs helemaal verlamd toen hem een halve sinaasappel op zijn pers geduwd werd. Hoe meer ik hem aanspoorde, des te meer hij er de brui aan gaf. Op mijn wanhopige kreten kwam mijn man de keuken in gesneld en keek mij met grote ogen aan. In één oogopslag zag hij dat het niet meer boterde tussen de keukenmachine en mij. Hij greep een vitaal onderdeel en bekeek het ter inspectie. 'Helemaal doorgebrand,' zei hij, 'je hebt veel te hard geduwd.' Met het vitale onderdeel onder de arm vertrok hij naar de schuur. Het blijft een uitdaging voor een technische man om dingen te repareren. Maar ik had mijn leermoment al gehad. De beloofde gouden berg was ingestort. Als ik kennelijk teveel energie voor een keukenmachine heb, kan ik net zo goed mijn handmolentje weer uit de kast halen. Dat staat daar al jarenlang geduldig op mij te wachten. Terwijl de tijd langzaam verstrijkt, doen wij samen in alle stilte ons werk. Stap voor stap beklimmen we met de kracht van één enkel paardje onze eigen berg.
