Rubrieken
Marieke Verkerke
Vriend

Bij de grienden kwam ik haar weleens tegen, de oude vrouw met de witte herder. Ze vond mijn hond zo lief.
‘Hoe weet je dat,’ vroeg ik steevast.
Zij zag het aan zijn ogen, als we stil stonden om te praten.
‘Ik heb een artikel uit de krant voor je bewaard,’ zei ze, ‘de volgende keer neem ik het mee.’
De volgende keer was ze het artikel vergeten.
‘Ik zal het in mijn jas steken als ik thuis kom,’ zei de oude vrouw met de witte herder.
In die dagen voor het ongeluk zag ik haar nog één keer. Statig liep ze over het smalle pad met haar oude witte herder.
‘Heb je het artikel bij je? ‘ vroeg ik haar.
‘Jawel, maar in mijn andere jas.’
Niet lang later werd mijn hond bij de grienden aangereden. De wereld kantelde, ik moest hem laten gaan.
Tegen de tijd dat het bijna winter werd kwam er een andere hond in mijn leven. En toen de winter voorbij was fietste ik opnieuw naar de grienden. In de verte liep een statige vrouw in een lange jas. Was zij het? Mijn hond holde een witte herder tegemoet. De oude vrouw keek me aan.
‘Hoe heet je nieuwe hond?’ vroeg ze.
‘Tobias.’
‘Zo werd mijn man altijd genoemd door zijn beste vriend.’
Zie je wel, dacht ik, een vrienden naam.
‘Heb je het artikel bij je?’ vroeg ik.
De oude vrouw klopte op de zakken van haar lange jas. Ze haalde het artikel tevoorschijn.
Toen ik thuis kwam vouwde ik open wat voor mij bewaard was gebleven. Ik las over een kunstenares van honderd jaar: ‘Alles wat ik heb meegemaakt en heb gedaan, is op mijn pad gekomen. Je moet niet nadenken, maar de dingen laten gebeuren.’
Bovenaan de krantenpagina stond de datum: maandag 17 oktober 2022. De dag waarop mijn Vriendje Tobias geboren werd.

15 juni 2024