Vroeger met biologie moest je heel gedetailleerd tekenen. Daar kreeg je echt de hik van, hoor. Een tekeningetje van drie cellen, daar was je de hele dag mee bezig. En dan was het nog niet goed. Met aquarelleren werd het leuk. Al die mooie kleurtjes en dingen die gebeuren waar je geen controle over hebt. Dat losse, dat vrije. Wat het dan ook werd, dat was uiteindelijk niet zo belangrijk. En nu ik in acryl werk is het zo fijn dat als je een keer een fout maakt of ergens niet blij mee bent, je er gewoon weer overheen kunt gaan. Het smeren van de verf op het papier met zo'n mes, dat is een soort boetseren. En zo ontstaan per ongeluk vaak de mooiste dingen.
