Tamelijk vroeg in de morgen, toen ik als eerste mijn voet op het zandstrandje wilde zetten, zag ik dat iemand mij voor was geweest. Er slingerden voetsporen in de richting van de rivier. Ik drukte de mijne er naast in het zand. Juist op het moment dat ik me afvroeg wie ik tegen zou komen, stopte het spoor bij de vloedlijn. Ik stond stil bij de laatste stap en keek om naar het spoor wat ik er zelf bij gemaakt had. Nee maar, het waren allemaal precies dezelfde voetstappen! Ik was opgelopen met mijn eigen spoor van de vorige dag zonder mezelf tegen te komen. Het zand strekte zich achter de vloedlijn ongerept voor mij uit. Zo liep ik alleen verder. Het was anders dan eerst.
