Luc ten Klooster en Stefaan Vermeulen stellen in de Dominicanenkerk in Maastricht aloude vragen die in het huidige tijdsgewricht actueler zijn dan ooit. Waar komen wij vandaan en waar gaan wij heen? Wat betekenen waarheid en onwaarheid, echt en onecht? Wie mag oordelen over goed en kwaad en wat is zinvol of juist zinloos?
De leemfiguren in het werk van Luc en de geschilderde muren van Stefaan staan symbool voor dat alles. Zij roepen ook herinneringen op aan oude kerken en tempels, ruimtes bij uitstek bedoeld en geschikt om te reflecteren op ons menszijn. Herinneringen die ook toepasselijk zijn op de Dominicanenkerk die zijn oorspronkelijke functie al ruim twee eeuwen geleden verloor nadat in 1794 de Fransen de stad Maastricht in bezit namen.
De Latijnse teksten die getoond worden zijn grotendeels door artificiële intelligentie gegenereerd. Wat betekenen ze, zijn ze waar of niet waar, zijn ze echt of niet echt?

‘In medio stat Virtus’ plaatst zo de deugd weer centraal, de ruimte wordt gevuld met universele gedachten in plaats van met (te veel) persoonlijke heldenverhalen.